با تبریک دهه پربرکت کرامت و همزمان با گرامیداشت یاد و خاطره حماسه فتح خرمشهر، نهمین سالگرد شهادت اولین شهید مدافع حرم مشهدی حسن قاسمی دانا برگزار میشود:
🌹 شب شعر شهدای جبهه مقاومت
💠 تلاوت قاری ممتاز: امید حسینی نژاد
✳️ با حضور اساتید و چهرههای مطرح شعر و ادبیات ملی و بین المللی:
علیرضا قزوه
محمد کاظم کاظمی
هاشم رضازاده
رحیمی عنبران
ابوالفضل مبارز
سیدروح الله موید
یاسر رحمانی
علی مقدم
سید هاشم وفایی
سید حسین سیدی
علیرضا خاکساری
سرکار خانم موسوی
سرکار خانم جعفری
و حضور میهمانانی از کشورهای فلسطین، سوریه، پاکستان، افغانستان و تاجیکستان
✅ و مداحی ذاکر اهل بیت علیهمالسلام: حاج احمد واعظی
🔺 چهارشنبه ۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۰
📍 مشهد، خیابان دانشگاه، سینما هویزه، سالن شماره یک
🛑 جهت پارک وسیله نقلیه با پارکینگ طبقاتی امام رضا علیه السلام حدفاصل چهارراه دکترا و میدان امام رضا علیه السلام هماهنگی صورت گرفته و با نمایش پوستر مراسم از این فضا استفاده نمایید.
🔹 ستاد برگزاری گرامیداشت شهید مدافع حرم حسن قاسمی دانا
درباره این شهید بیشتر بدانید
شهید مدافع حرم «حسن قاسمی دانا» از بسیجیان مشهد در 2 شهریور 1363 به دنیا آمد. او دومین پسر خانواده بود و به غیر از خودش 3 برادر دیگر هم دارد. پس از اخذ دیپلم در دانشگاه حقوق شهرستان «بردسکن» قبول شد، اما به آنجا نرفت و در نانوایی پدر مشغول به کار شد.
او از روحیه نظامیگری برخوردار بود و به رزم علاقه داشت که این خصوصیت، از او یک بسیجی فعال ساخته بود که همیشه در رزمایشهای عمومی، داوطلبانه حضور داشت.
شهید قاسمی دانا به حضرات معصومین ارادت ویژهای داشت و این دوستی به گونهای بود که دو ماه محرم و صفر را عزاداری میکرد و لباس مشکی از تنش خارج نمیشد.
او همیشه به شهادت فکر میکرد و دلنوشتههای زیادی از او برجای مانده که از خدا مرگ باعزت و جاندادن برای ائمه (ع) را خواهان است.
با آغاز جنگ در حرم معصومین (س)، شهید هم لباس رزم پوشید و در فرودین ٩٣ به طور داوطلبانه به سوریه رفت.
در همان مدت کوتاهی که در آنجا بود، در عملیاتهای زیادی شرکت کرد و لیاقتهای بیشماری را از خود نشان داد. اما طولی نکشید که در 25 فروردین 1393 در عملیات امام رضا (ع) بر اثر اصابت چند گلوله به شهادت رسید. پیکر پاکش هم زمان با سالروز وفات حضرت زینب (س) در مشهد تشیع و در خواجه ربیع به خاک سپرده شد. او وقتی در برابر داعش و نیروهای تکفیری قرار میگرفت، رجز میخواند که ما فرزندان علی و زهراییم. رسمی که بعد از شهادتش ادامه پیدا کرد و همرزمانش در هنگام حمله میخواندند: «أنا شیعة علی ابن ابیطالب».