معرفی کتاب مادر عزیزم، دوست من نوشته نیما یوشیج نامه‌نگاری، یکی از قدیمی‌ترین روش‌های برقراری ارتباطات انسانی است که اطلاعات ارزنده و جزئیات قابل‌توجهی از زندگی نگارنده در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. نامه‌ها معمولاً شرحی از وقایع روزمره و زوایای پنهان افکار و احساسات نویسنده‌اند که لایه‌های زندگی اجتماعی را کنار می‌زنند و به ابعاد جدیدی از زندگی او دست می‌یابد. مطالعه‌ی نامه‌هایی که توسط چهره‌های شناخته‌شده نوشته شده، جذابیت‌های بسیاری دارد و به افشای حقایقی تازه درباره‌ی زندگی و نگرش فرد می‌پردازد. نیما یوشیج هم به‌عنوان یکی از اهالی صاحب سبک ادب فارسی، از این قالب نوشتاری برای بیان احساسات و رخدادهای روزمره استفاده کرده که شماری از این نامه‌ها، در کتاب مادر عزیزم، دوست من منتشر شده‌اند.
این کتاب، متشکل از 34 نامه است که نیما یوشیج خطاب به دوستان و مادرش نوشته. با مطالعه‌ی این نوشته‌ها، می‌توان به فضای ذهنی شاعر وارد شد و احساسات و افکار او را از نزدیک لمس کرد. همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره شد، نامه‌ها حامل اطلاعات ارزنده‌ای درباره‌ی نویسنده‌اند. کتاب پیش رو هم از این قاعده مستثنی نیست و از خلال جملات آن می‌توان به دیدگاه‌های اجتماعی و سیاسی نیما پی بُرد و با کمک توصیفات او، اوضاع و احوال جامعه‌‌ی آن دوران را دریافت. در برخی از این نامه‌ها، نویسنده به شرح احساسات و عواطف‌اش پرداخته و در این اثنا، از توصیفات دقیقی من‌باب طبیعت بهره برده که خواننده را از فضای نامه‌نگاری به دنیای داستان وارد می‌کند. این مسئله، از شاعرانگی قلم نیما ناشی می‌شود که در مکاتبات روزمره‌اش هم قابل مشاهده است.
تشریح و ثبت جریان ادبی حاکم در دوران نگارش نامه‌ها و وضعیت شاعران و نویسندگان زمانه، از دیگر دغدغه‌های نویسنده است. او در چندین قسمت، نارضایتی خود را از فضای شعر و ادبیات ابراز کرده و در طولانی‌ترین نامه‌ی کتاب، ویژگی‌های شاعر بودن و راه‌حل خروج از وضعیت حاضر را شرح داده است.
انتشارات امید فردا این نامه‌ها را گردآوری کرده و درنهایت در قالب مجموعه‌ی پیش رو منتشر کرده است.
کتاب مادر عزیزم، دوست من برای چه کسانی مناسب است؟
علاقه‌مندان به ادبیات نامه‌نگاری و طرفداران هنر و ادب فارسی، از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.
با نیما یوشیج بیشتر آشنا شویم
علی اسفندیاری، معروف به نیما یوشیج، شاعر معاصر فارسی است. او در سال 1276 در دهکده‌ی یوش متولد شد و سال 1338 در اثر ابتلا به ذات‌الریه درگذشت. او به یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین چهره‌های ادب فارسی بدل شده است. نیما یوشیج، بنیان‌گذار شعر نو است و از او با عنوان «پدر شعر نو فارسی» یاد می‌شود. شعر «افسانه»، موفق شد در زمان انتشار، فضای راکد شعر ایران را منقلب کند و آن را به سمت‌وسوی تازه‌ای ببرد.
بااین‌حال پس از انتشار اولین منظومه‌ی او تحت‌عنوان «قصه‌ی رنگ‌پریده»، سیلی از مخالفت‌ها از جانب شاعران سنتی به راه افتاد، اما نیما در نهایت توانست با انتشار اشعار «ققنوس» و «غراب» انقلابی در این عرصه به پا کند. شایان ذکر است که نیما یوشیج، برخی از اشعارش را به زبان مازنی سروده و استفاده از نماد و نشانه، ویژگی بارز آثارش است.
