ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺗﻄﺒﻴﻘﯽ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ملی و روابط تاریخی آن با ادبیات ﻣﻠﺖﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﺮﺭﺳــﯽ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﭘﺬﻳﺮی ﺁنها ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭی ﺁنها ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍینکه این ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ چه چیزی را از ادبیات سایر ملت‌ها ﻭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺁنها ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ پژوهش ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺗﻄﺒﻴﻘﯽ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ یک ملت به ملتی ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳــﺖ. ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﻘــﺎﻝ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻭﺍژﻩ، موضوع، ﻗﺎﻟﺐﻫﺎﻳﯽ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉﻫﺎی ﺍﺩﺑﯽ ﺩﺭ ﺁنها ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺷﻜﻞﻫﺎی ﻫﻨﺮی ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﺼﻴﺪﻩ، ﻗﻄﻌﻪ، ﺭﺑﺎﻋﯽ، ﺷﻌﺮ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ، ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
برای پرداختن به موضوع ادبیات تطبیقی در هر حوزه‌ای و به ویژه شعر باید الگویی در دست داشت تا بتوان اشتراکات و افتراقات موردنظر را با توجه به آن الگوی واحد بررسی کرد. این الگو با تقسیم‌بندی مؤلفه‌ها و زیرمجموعه‌های آن در رسیدن به هدف کمک می‌کند. به همین منظور برای اینکه بتوان به شیوه‌ای دقیق و علمی در بررسی اشتراکات و تفاوت‌های موجود در شعر مقاومت ایران و فلسطین دست یافته شود، همۀ مضامین اصلی همراه با زیرشاخه‌های آنها پس از مطالعات دقیق به صورت الگویی برای تمامی اشعار سروده شده در این حوزه ـ به هر زبانی که باشد و در هر فرهنگ و تمدنی که آفرینش شود ـ خارج شده است. در واقع این مضامین خارج شده که با نا «مضامین معیار» در این کتاب از آنها یاد می‌شود، به صورت الگویی آماده است که بر روی هر شعر مقاومتی در هر کجای دنیا قرار می گیرد، آن شعر خالی از یک یا چند یا همۀ این مضامین نخواهد بود.
نگارنده در فصل اول به تعريف ادبيات تطبيقی و مقاومت میپردازد و پيشينههایی از ادبيات تطبيقی در جهان را ارائه می‌کند.
فصل دوم كتاب به بيان شعر مقاومت در ايران میپردازد كه خود به قسمت‌های مختلفی مانند: آغاز ادب مقاومت در ايران، مضامين عمدۀ شعر مقاومت در ايران، محتوای كلّی شعر مقاومت ايران در سالهای جنگ، قالبهای رايج شعر مقاومت، شاعران مقاومت و زندگينامه و آثار و انديشههای آنان تقسيم می‌شود. اين بخش به لحاظ معرّفی شاعران و آثارشان و پيشينۀ ادبيات مقاومت مفيد واقع شده است.
فصل سوم دربارۀ شعر مقاومت در فلسطين است. اگر بخواهيم از ادبيات مقاومت به معنايی كه نويسنده در ابتدای كتاب از آن تعريف كرده است نام ببريم، ادبيات فلسطين مصداق راستين ادبيات مقاومت است؛ زيرا بيش از شش دهه است كه اين كشور غصب شده و مردم فلسطين برای بازپس‌گرفتن سرزمينشان با چنگ و دندان با اسرائيل غاصب مبارزه میکنند؛ به همين دلیل است كه شاعران فلسطينی با مسئلۀ آوارگی و جنگ به نحو ملموس و عينی روبرو شدهاند و چيزی نيست كه از سر تفنّن و ذوق به آن پرداخته باشند.
فصل چهارم محور اصلی كتاب است و تمام اين مقدمهچینیها برای ورود به تحليل فصل چهارم بوده است. اين فصل بيش از نيمی از كتاب را به خود اختصاص داده است. نويسنده در اين بخش یک‌سری معيار و موازين برای ادبيات مقاومت طرح می‌کند و شعر شاعران را در اين معيارها میگنجاند.
