معرفی کتاب الماس های مولوی اثر پیمان آزاد
"الماس های مولوی" کتابی است به قلم دکتر "پیمان آزاد" که در چهارصد و بیست و شش صفحه به همت نشر علم منتشر شده است. نویسنده معتقد است که مثنوی معنوی، همچون آیینه ای تمام نما، می تواند تصویر بشریت را از آغاز تا کنون در خود منعکس کند و اگر کسی به واقع در آن بنگرد، قادر است با شناختی که از خود پیدا می کند، راه جستن از چنگال آلام روحی و درد و رنج های دنیوی را بیابد. اما مساله این است که آیا نگاه کردن به مثنوی، و پی بردن به کنه مفاهیم و مطالب آن، به این آسانی محقق خواهد شد؟ آیا ذهن بشر توانایی این را دارد که خطاهای حسی و شناختی خود را تشخیص دهد و آن ها را کنار بگذارد تا با "الماس های مولوی" مواجه شود؟
دکتر "پیمان آزاد" بر این باور است که جهت درک نگرش و جهان بینی مولانا، باید هسته ی مرکزی دید او را کشف نمود و نگاه وی به زندگی را بازشناخت. در واقع از نظر نویسنده، مولوی می خواهد که بشر را از انواع و اقسام خطاهای شناختی، مکانیسم های دفاعی و باورهای غلطی که روح انسان را در چنگال خود اسیر ساخته اند، بیرون کشیده و نجات دهد. در کتاب "الماس های مولوی"، این رویکرد در کنار صیقل یافتن ذهن بشر به وسیله ی آموزه های عرفانی در آثار مولانا و رها ساختن او از بند تعلقات مادی و زمینی، مورد بررسی قرار می گیرد و دکتر "پیمان آزاد" بیش از همه چیز در صدد است تا به خواننده در فهم اینکه مولوی چه می خواهد بگوید، یاری برساند.
انسان زمانی به عرفان و آموزه‌های آن رو می‌كند، كه تراژدی‌ها را در تاریخ می‌بیند. پستی و بلندی زندگی را شاهد است و پی‌ می‌برد كه گاهی هیچ‌چیز دلیل هیچ‌چیز نیست. آن‌گاه انگشت به دهان می‌ماند و مثنوی را می‌گشاید و حقیقت زندگی را در‌ می‌یابد، بدون آنكه زندگی واقعی را از یاد ببرد. در یك كلام: مولوی به روشنی بازی‌های درونی و بیرونی انسان را دیده است. خطاهای شناختی و كلامی و معرفتی او را برملا كرده، تا راهی برای بیدار كردن آدمی بگشاید و اگر می‌تواند جلوی این همه تفرق و جدایی را بگیرد. جدایی و بر اثر آن احساس تناهیی انسان، مشكل اساسی اوست. این بینش، در حدود هشتصد سال پیش، باور نكردنی است.