کتاب ” از شفاهی تا کتبی ” به قلم خانم یاماموتو - زمینۀ شفاهی حماسه‌های ایرانی : داستان‌گویی و شاعری
کتاب ” از شفاهی تا کتبی ” به قلم خانم یاماموتو که بر پایۀ رسالۀ دکتری وی در دانشگاه لندن نوشته شده است.
این کتاب از نظر متدلوژی تحقیق و کوشش لازم برای روشن کردن حقیقتی که هر پژوهش واقعی به دنبال آن است، می‌تواند نه تنها برای محققان شاهنامه‌پژوه ، که اساسا برای هر نوع پژوهش بی‌طرفانه و استنادمحوری نمونه و الگویی واقعی به دست دهد.
اگر به نظر بیاوریم که محقق یک خارجی است که فارسی را به تعلیم فرا گرفته و در زمان تالیف اثر نسبتا جوان بوده، شگفتی ما را از کوشش مجدّانۀ او برای
فهم یکی از ظریف‌ترین و پیچیده‌ترین زمینه‌های اثری مربوط به یک هزار سال پیش و برخاسته از یک نظام فرهنگی- تاریخی متفاوت و رسیدن به نظری تازه از
همگنان، بیشتر می‌شود.
بخشی از کتاب:
پژوهشی منصفانه در باب شاهنامه
در گذشته ها هیچکس نمیپرسید که شاهنامه مأخذ مکتوبی داشته یا اساساً فردوسی داستانهای شفاهی را به نظم درآورده است. ظاهراً برای اولین بار ژول مول اعلام کرد که مبنای نظم شاهنامه داستانهای شفاهی بوده است. نولدکه برعکس اعتقاد داشت شاهنامه از روی منابع مکتوب به نظم درآمده است. بعدها اغلب شاهنامه شناسان نظر نولد را که پیش چشم داشتند و تقریباً آن را امری مسلم تلقّی کردند تا اینکه این اواخر یعنی چندین دهه پیشتر خانم اُلگا دیویدسن، شاهنامه شناس آمریکایی الگوی گزاره های قالبی میلمن پری و آلبرت لرد را که بر اساس مطالعه در حماسه های قدیم اقوام اوّلیه پدید آمده بود، پیش کشید و بحث از منابع شاهنامه را تازه کرد. نظر خانم دیویدسن با واکنش تند شاهنامه شناسان ایرانی روبرو شد و مقالات متعدّدی در ردّ این نظر، ابتدا در نشریات خارج از کشور و بعدها در مطبوعات داخلی منتشر شد.
