«آن روز که ریحان را آب برد» در کتابخانۀ آستان قدس رضوي نقد شد

در ادامۀ سلسله‌نشست‌های شمس، جلسۀ نقد و بررسی کتاب «آن روز که ریحان را آب برد» اثر معصومه بابایی، با حضور نويسندة کتاب و جمعي از منتقدان و ادب‌دوستان، درکتابخانۀ مرکزی آستان ‌قدس‌رضوی برگزار شد
به گزارش روابط ‌عمومی و امور بین‌الملل سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، سی‌وسومین نشست ادبي شمس، به نقد کتاب «آن روز که ریحان را آب برد» پرداخت. اين کتاب، داستان زنی به نام «ریحان» است که به چهارده روایت از زبان افراد مختلف، بیان و چاپ نخست آن در سال 1396، به همت انتشارات طنین قلم منتشر شده و به تازگی، به چاپ دوم رسیده است.
در این نشست که اجرای آن را آسیه یزدفاضلی، نویسندۀ مشهدی بر عهده داشت، منتقدان یک‌به‌یک، به ایراد نظرات خود دربارۀ این اثر پرداختند.
ابتدا دکتر محمد ریاحی بیان کرد: این اثر، داستان شخصیت‌ها نیست بلکه داستان موقعیتی است که اتفاق می‌افتد و بیان این مسئله است که واقعیت، آن چیزی نیست که ما فکر می‌کنیم.
وي با بيان اينکه نظر من یک نظر از هزاران نظر دربارۀ این کتاب است، افزود: شکل نوشتاری کتاب، نیاز به بازبینی و ویرایش دارد و یکسان‌بودن لحن شخصیت‌های داستان و متناسب‌نبودن زبان شخصیت‌ها با موقعیت آن‌ها، از ارزش کار کاسته است.
حسین سنابادی عزیز، پژوهشگر مشهدی، با ابراز این‌که این کتاب، بسیار برایم جذّاب بود و بدون وقفه آن را مطالعه کردم، افزود: این‌که کتاب، به درستی ویرایش نشده، لطمۀ بزرگی به اثر زده است.
مونا بدیعی، دیگر نویسندۀ مشهدی نیز داستان کتاب را داستان زنان ایرانی دانست و گفت: فضای ذهنی شخصیت اول مرد در این داستان و نگاه سنّتی او به زن به عنوان کالایی که تاریخ مصرف دارد، موضوع مهمی است که می‌توانست نقطۀ ثقل داستان باشد.
زهره آمار لو، کتابدار کتابخانۀ آستان ‌قدس هم با بیان اینکه من به عنوان یک کتابدار، با مخاطبین یک کتاب بسیار سروکار دارم و از سلایق آنان تاحدودی آگاهم، گفت: عنوان کوتاه برای یک کتاب، تأثیر زیادی بر جذب مخاطب دارد و به نظر من، مخاطب بیشتر جذب کتابی می‌شود که عنوان آن، بلند نبوده و داستان را لو ندهد.
سپس علي براتي کجوان تصریح کرد: همان طور که هیچ انسانی کامل نیست، هیچ داستانی هم کامل نیست. وی ادامه داد: به طور کلی، هیچ نقدی بر یک کتاب، همۀ ابعاد یک اثر را مدنظر قرار نمی‌دهد و تنها می‌تواند ناشی از نگاه یک شخص باشد اما نویسنده‌ای می‌تواند موفق باشد که شنوندۀ خوبی باشد.
وی ضمن این‌که داستان را دارای توصیفاتی زیبا و بسیار خوش‌ساخت دانست، افزود: روایت‌ها در این اثر، همه با لحنی یکسان بیان شده و اگر ابتدای هر روایت، نام راوی بیان نمی‌شد، قابل تشخیص نبود که جملات از زبان چه کسی نقل شده است.
در ادامه ، نویسندۀ اثر با ابراز این‌که بسیاری از نظرات و انتقادات، مسائلی بود که نظر شخصی خود من دربارۀ این کتاب بود، به آن‌ها پاسخ داد.
گفتني است که کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی، سلسله نشست‌های ادبی شمس را با محوریت جلسات ادبی و نقد از اواخر سال 1395 در دستور کار خود قرار داده است و تاکنون آثار بسیاری در حوزه‌ ادبیات داستانی با حضور نویسنده اثر و منتقدین مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.