در این نوشتار ابتدا نظری اجمالی در مورد ترجمه ارایه شده است. سپس متن ادبی از دیدگاه شهریار که شعر را به عنوان نمونه‌ای کامل از متون ادبی معرفی کرده،مورد بررسی قرار گرفته است.به تبع آن شعر از دیدگاه ایشان و دیگر شعرا،به عنوان نمونه‌ای فراگیر از متون ادبی‌ بحث و پس از آن دیدگاه منتقدانه ادبا در شکل ارتباط بین فردی یک‌ جانبه و دو جانبه در شعر ارایه شده است.به طوری که شعر به عنوان‌ نمود عینی ارتباط بین-فردی بین شاعر و نیرویی ماوراء طبیعی و اولین نوع ترجمهء ادبی از احساس شاعر برای خود و هم زبانانش‌ معرفی شده است و همچنین ترجمه،در مرحلهء دوم توسط واسطه‌ برای مخاطب غیرهم زبان شاعر از جنبه‌های مختلف و با توجه به‌ نظریه‌پردازی‌های متفاوت مورد بررسی قرار گرفته است و رابطهء ادیب‌ و مترجم در وهله اول رابطه‌ای بین-فردی و افقی و در مواردی‌ همراه با چشم داشت از جانب صاحب اثر و از پایین به بالا معرفی‌ شده است.
نشریه ادب و زبان
دانشکده ادبیات، علوم انسانی

نویسنده: شریعتی، محمد؛

زمستان 1378 و بهار 1379 - شماره 11 و 12 (20 صفحه - از 25 تا 44)