"بلوم فیلد مجموعه دستاوردهای زبانشناختی ساپیر و بوآس و کل آنچه را خود فراهم آورده بود همراه با متد مناسب تحقیق در زمینه زبانشناسی در کتابش گردآورد و آنهمه را طوری تنظیم و ارائه کرد که به گفته خودش، خواندن و فهم آن موکول به هیچ شرطی جز زباندانی و علاقمندی نیست و شاید همین هم موجب اصلی ماندگار شدن این کتاب به عنوان یک شاهکار علمی است. حق شناس:مطلبی که دکتر صفوی مطرح‌ می‌کنند، به هر حال صحیح است، به این مفهوم که همه این بزرگان موضعی عمل کرده‌اند، یعنی یک گوشه از امر ادبیات را گرفته‌اند و آن گوشه را از دیدگاه زبانشناسی مطالعه کرده‌اند ولی کل ادبیات را مطرح نکرده‌اند، شاید این تلاشی بود که باید در دوره ما انجام می‌شد، البته منظورم از دوره ما یعنی همکاران هم دوره ما در دانشگاه تهران و کسانی هم که سبب شدند که این تلاش جدی گرفته شود، فکر می‌کنم، یکی دکتر شفیعی کدکنی است. او در حقیقت واسطه عقد شد بین زبانشناسی و ادبیات فارسی و اگر او نبود این ماجرا بسط پیدا نمی‌کرد، بنابراین این تحولی که دکتر صفوی مطرح می‌کنند واقعا اتفاق افتاده است، یعنی تحول کیفی؛بدین معنی که یک دید موضعی تبدیل شده به یک دید فراگیر که فرضا ادبیات از دیدگاه زبانشناسی چگونه چیزی می‌تواند باشد و چه احکامی بر آن مترتب است اما میزان پذیرفتاری آن در دوره دکتر شفیعی و دکتر پور نامداریان و نسل جوانی که تاکنون زیر دست این دو استاد پروده شده‌اند به نسبت کم بود."    
       http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/36579