کتاب «ادبیات و تاریخ‌نگاری آن» از سوی استاد احمد سمیعی گیلانی در سرای اهل قلم نقد و بررسی می‌شود.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روابط عمومی خانه کتاب، نشست نقد و بررسی کتاب «ادبیات و تاریخ‌نگاری آن» در سرای اهل قلم برگزار می‌شود.
در این نشست دکتراحمد سمیعی (گیلانی)، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سردبیر مجله نامه‌فرهنگستان، دکتر محمد دهقانی، استاد سابق دانشگاه تهران و موسی اسوار، مترجم اثر سخنرانی خواهند کرد.
طه حسین، ادیب و منتقد و محقق مصری (۱۸۸۹-۱۹۷۳م) است که با وجود اینکه بینایی خود را در سه سالگی از دست داده بود، با نبوغ خاصی که داشت توانست عنوان نخستین فارغ‌التحصیل دوره دکتری در دانشگاه قدیم مصر را به خود اختصاص دهد. وی پس از آن تحصیلات خود را در دانشگاه مونپلیه و سپس در دانشگاه سوربن ادامه داد و در سال ۱۹۱۸ با دفاع از رساله خود در موضوع فلسفه اجتماعی ابن‌خَلدون، به اخذ درجه دکتری نائل آمد.
مجموعه حاضر شامل گفتارهایی است که وی در سال ۱۹۲۷م در صدر کتاب معروف خود، درباره ادب جاهلی (فی الأدب الجاهلی)، املا کرده است. مقصود او از این گفتار نقد روش‌های مرسوم و متعارف در تألیف و تدریس تاریخ ادبیات در مصر زمان او بوده است. این نقد از حیث تأکید بر صحیح‌ترین روش‌های پژوهش و تتبع در تاریخ‌نگاری ادبیات و اقتضائات علمی و ذوقی آن، و لزوم پرهیز از مسامحه و آسان‌پنداری در تدریس و تدوین تاریخ ادب، روشنگر و راهگشاست.
این مجموعه در ۹ گفتار تدوین شده که فهرست آن عبارت است از «درس ادبیات در مصر»؛ «راه و روش اصلاح»؛ «فرهنگ و درس ادبیات؛ ادبیات»؛ «رابطه ادبیات و تاریخ ادبیات»؛ «ادبیات انشایی و ادبیات توصیفی»؛ «معیارهای تاریخ ادبی (معیار سیاسی، معیار علمی، معیار ادبی)؛ «تاریخ‌نگاری ادبیات عربی کی دست خواهد داد؟»؛ «آزادی و ادبیات».
در سطوری از این کتاب می‌خوانیم: «هرگاه حیات سیاسی ارجمند و شکوفا باشد، ادبیات ارجمند و پربار است و هر گاه، حیات سیاسی منحط و سترون باشد، ادبیات نیز منحط و بی‌بار و بر است. دلیل آن هم بالندگی ادبیات عربی در عهد بنی‌امیه و صدر عصر عباسی است زیرا آنچنانکه پیداست، حیات سیاسی در آن روزگار در رفعت بوده است.»
