به گزارش خبرنگار مهر، در آستانه بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ، مراسم بزرگداشت این شاعر بزرگ شب سه‌شنبه ۱۸ مهرماه به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران و با حضور حافظ‌پژوهان برجسته و نیز علاقه‌مندان به شعر خواجه شیراز در محل این انجمن در تهران برگزار شد.
غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو هیات امنای انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در این مراسم با اشاره به برخی از ابیات مثنوی کوتاهی از حافظ تحت عنوان «آهوی وحشی» در پایان دیوان او، گفت: این مثنوی که با مطلع «الا ای آهوی وحشی کجایی/مرا با توست بسیار آشنایی» آغاز می شود، معمولا مورد کم توجهی قرار می گیرد؛ دلیل آن هم این است که توجه عموم معطوف به غزل های حافظ است و اصولا ذوق حافظ پژوهشان یاری نمی کند که قطعات یا مثنوی هایی را که در پایان دیوان او آمده است، جدی بگیرند.
وی که خود کتابی در همین رابطه تالیف و منتشر کرده است، اضافه کرد: اخیرا متوجه شدم که سال ها پیش استاد اسلامی ندوشن در جشن نامه ای که به احترام مرحوم ذبیح الله صفا منتشر شده، مقاله ای نسبتا کوتاه درباره این مثنوی از دیوان حافظ نوشته است، من سال گذشته که مطلبی در باب این مثنوی نوشتم، این مقاله را هنوز ندیده بودم. من در این مثنوی غور کردم؛ این مثنوی حدود ۳۰ بیت است همانطور که مرحوم خانلری هم گفته، این ۳۰ بیت بر یک سیاق نیست و پیوستگی مضمونی ندارد.
حدادعادل در ادامه اضافه کرد: تعداد ابیات این مثنوی و تقطیع آنها به چند قطعه مستقل یا جداجدا، کاری است که هر کدام از مصححان دیوان حافظ به گونه ای انجام داده اند؛ یعنی کمتر دو نسخه ای پیدا می کنید که تعداد ابیات و ضبط کلمات آن یکسان باشد. من هم شکلی از این مثنوی را عرضه کرده ام؛ در واقع ۳۰ بیت از آن را آورده ام و آن را به چهار قسمت کرده ام.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه ضمن قرائت این مثنوی از خواجه شیراز گفت: همه ابیات حول یک محور سروده شده و آن ماهیت و محتوای شعر خود حافظ است، گویا او می‌خواهد خود را از آن حیث که شاعر است، معرفی کند. او می خواهد بگوید من با سرودن شعر چه قصدی داشته ام و به این نتیجه برسد که طرز سخن من طُرفه تر زیست که مشهور عالم شده است.