به بهانه چاپ «تلاوت خورشید» از داراب بدخشان شاعر انجمن ادبی رضوی
60 سال دلدادگی با شعر آیینی
زندگی اش با شعر عجین شده است. حتی در ساعاتی که در فرش فروشی وقت می گذراند. در کشوی میزش گلستان سعدی دارد؛ گلستانی که از هر ورقش حکایتی شیرین بر قلبش می نشاند. تنها سعدی نمی خواند.
1394/12/9 یکشنبه
با همه شاعران کلاسیک ایران آشنایی دارد و آثارشان را خوانده است. به قول خودش هفت کلاس بیشتر سواد ندارد، اما یار مهربانش کتاب و شعر است.
داراب بدخشان از شاعران پیشکسوت شعر آیینی و عضو جلسه شعر انجمن ادبی رضوی است و 60 سال از عمر گرانبارش را در راه شعر و شاعری گذرانده و با اشعار ناب ارادتش را به خاندان آل محمد(ص) جلا بخشیده است.
او به تازگی مجموعه شعری با عنوان « تلاوت خورشید» چاپ کرده است. این مجموعه در چهار بخش با 99 شعر و چندین رباعی و مفردات به طبع رسیده است که مضمون تمامی اشعار مدح و ثنای اهل بیت(ع) است.
تولد اولین شعر
متولد سال 1314 در بجنورد است. تا 20 سالگی قصدی برای شاعر شدن نداشت تا اینکه در یکی از روزهای به یادماندنی تاسوعا پایش به دنیای شاعری باز شد. پیش از آنکه شاعر باشد، از شش سالگی نوحه خوانی را آغاز کرده بود. در آن روز تکرارنشدنی 20 سالگی در مراسم تاسوعای مسجد جامع شهرش به عنوان یکی از مداحان مجلس حضرت ابوالفضل(ع) حضور داشت. در آن مجلس، مداح دیگری همان اشعاری را بر زبان راند که او از پیش آماده کرده بود. قلبش فرو ریخت. هراسان از مجلس بیرون آمد و تا فرا رسیدن نوبت، از چشمۀ احساسات و ارادتش، شعری در مدح سردار کربلا جوشید؛ شعری که مطلعش این بود: آیینه صدق و صفا ابوالفضل... ای پسرِ شیر خدا ابوالفضل.
دو مجموعه شعر متفاوت
داراب بدخشان از همان شب به دنیای با صفای شعر پا گذاشت. حالا پس از گذشت سال ها از آن زمان، او پیرغلام شاعری است که دو کتاب شعر در مدح و ثنای حضرت محمد(ص) و خاندان مطهرش دارد. نخستین کتابش با عنوان«یوسفی شدم در چاه» سال 87 به چاپ رسید و کتاب دیگرش«تلاوت خورشید» در سال 94 به طبع رسیده است. او در تمامی قالب های شعری قصیده، مثنوی، رباعی، غزل و حتی نیمایی طبع آزمایی کرده است. اما آنچه در دو اثرش بیشتر دیده می شود، غزل است.
این شاعر ارجمند در مورد آثارش چنین می گوید: «اشعاری که در مجموعه "یوسفی شدم در چاه" جمع آوری شده، اشعاری سنگین است که شاعران و شعردوستان می توانند از آن بهره ببرند، اما در مجموعه شعر "تلاوت خورشید" اشعار همه فهم جمع آوری شده که مداحان می توانند از آن در مجالس اهل بیت(ع) برای عموم مردم استفاده کنند.»
شعر، قریحه و مطالعه است
شاعری را ذوق و قریحه می داند، جوششی از درون که کلمات را بر زبان می راند. اما تاثیر مطالعه و خواندن شعر را نیز در این میان بی ثمر نمی داند. از همین رو رزق روزانه اش شعر است. هر شب شعر می خواند. البته از کتب تاریخی و مقتل و احادیث هم غافل نیست. پس جای تعجبی ندارد در جشنواره بین المللی مداحان اهل بیت(ع) در اردبیل در کارزاری از سوالات سخت و پیچیده جزو 23 مداح برگزیده قرار گیرد.
از خاطرات به یادماندنی اش، خوانش شعر در محضر رهبر معظم انقلاب است. داراب بدخشان آن روز با شکوه را چنین توصیف می کند: «بنا بود به عنوان شاعر بجنوردی و پدر شهید علی بدخشان در مراسم استقبال از رهبر معظم انقلاب، شعری در مورد شهدا بخوانم. پیش از رسیدن ایشان وقتی شور و حال مردم را از این ملاقات و حضور دیدم، شعری در مورد ایشان بر زبانم جاری شد که ضمن شعر از پیش آماده شده، آن را هم خواندم. در پایان مراسم استقبال با ایشان ملاقات کردم و سوالاتی در خصوص شعرهایم از من پرسیدند.»
قدم گذاشتن در بهشت
اگر چه کیلومترها از مضجع شریف حضرت ثامن الائمه(ع) دور است، اما حضور همیشگی امام را در قلبش حس می کند. آن لحظاتی که به حرم ایشان تشرف می یابد، برایش حال و هوای دیگری دارد. درباره این حس ناب می گوید: «گویی در بهشت پا گذاشته ام. هیچ توصیفی جز بهشت نمی توان کرد. سعی می کنم هر دو-سه هفته یکبار به زیارت امام مهربانی ها بیایم. هر توفیق و موفقیتی کسب کرده ام را سالار خراسان به من داده است. ز موج حسرت و غم وارهیده ام امشب، به زیر چتر امید آرمیده ام امشب... به افتخار قدم های نازنین رضا(ع)... عَلَم به ساحت قدسش کشیده ام امشب.»
سفر به مشهد را طوری تنظیم می کند که در جلسات دوشنبه های انجمن ادبی رضوی موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی، حضور یابد. جلساتی که سال هاست در جوار امام مهربان و با حضور شاعران آیینی برگزار می شود. چند سالی است با این محفل معنوی آشنا شده و از آن پس سعی می کند هر چند هفته یکبار در جلسات حاضر شود. فضای انجمن ادبی رضوی برایش دل انگیز است: «جلسات حال و هوایی خوبی دارد. به خصوص استادان بسیار قابلی دارد و شاعرانی بسیار خوش قریحه. شاعران جوان آیینی با ذوق و قریحه از ترکیبات و استعاره های نابی استفاده می کنند که آدم را بر سر ذوق می آورد. طوری که می توان آینده درخشانی برای آنان و شعر آیینی تصور کرد.»
پا به پای زمانه
حرف از شاعران جوان که می شود، گفت‌وگو به ویژگی ممتاز شعری اش می‌رسد. شاعر پیشکسوتی که با وجود اختلاف نسل ها اما اشعارش مورد پسند جوانان است. وقتی سخن از رمز و رموز و علت جوان پسندی اشعارش به میان می آید، صدای خنده اش بلند می شود. با همان خنده شیرین می گوید: «اتفاقا سایر اعضای انجمن نیز به همین نکته اشاره دارند. این روزها همه چیز تغییر کرده است. حتی ساختمان ها و خانه ها. شعر هم باید پا به پای زمانه جلو بیاید. باید به مد روز پیش رفت، باید از واژه های نو و تشبیهات و استعاره های نو غافل نشد. آن هم در اشعاری که متعلق به اهل بیت(ع) است و شأن والایی دارد.»
http://news.aqr.ir/portal/home/?news/38388/62900/847233/60
