مقاله حاضر به مطالعه عبارات استعاری مبتنی بر نام حیوانات در ادبیات دفاع مقدس می-پردازد. تحلیل عبارات استعاری حیوانات، بر اساس چهارچوب لیکاف و جانسون انجام شده است. بر اساس این دیدگاه شناختی، استعاره فقط به یک آرایه‌ی ادبی به عنوان یکی از صور کلام اطلاق نمی‌شود، بلکه فرایندی فعال در نظام شناختی بشر محسوب شده تا جایی‌که استعاره‌های مفهومی یکی از راه‌های اساسی در درک افراد از مفاهیم در نظر گرفته می‌شود. مقاله حاضر در پی یافتن تفاوت‌هایی است که در به‌کار‌گیری استعاره‌های مبتنی بر نام حیوانات در مورد نیروی خودی و نیروی دشمن وجود دارد. مسئله دیگری که پیش روی این تحقیق است، بررسی فرهنگی هر یک از این عبارات استعاری می‌باشد. روش انجام این پژوهش به صورت توصیفی– تحلیلی بوده است. داده‌های این مقاله از 30 کتاب برگزیده جشنواره دفاع مقدس با قالب داستان گرفته شده است. نتایج و یافته‌های این تحلیل نشان می-دهد که حوزه حیوانات به عنوان حوزه مبدأ، یکی از پرکاربردترین حوزه‌های استعاری می‌-باشد و بیشترین تعداد اسامی حیواناتی که بالاترین درجه‌ی توهین‌ و حیوانیت را به همراه دارند، برای اشاره به نیروی دشمن استفاده شده است. اما برای اشاره به نیروهای خودی از تعداد کمی از اسامی حیوانات استفاده شده و این اسامی دارای بار معنایی مثبت می‌باشند.