چکیده
نماز، روزه و قرآن با همه رمز و رازش از والاترین جلوههای هنری، خلاقیت ذهنی و دیدنیترین تابلوهای اندیشه و احساسی شاعر عارف
است.
دراین مقاله به تجزیه و تحلیل اشعار متأثر از نماز، روزه و قرآن پرداخته شده تا مشخص شود اینگونه اشعار به چه میزان و با چه بینشی
به کار رفته است.
نتایج این پژوهش نشان میدهد عطار عبادت )نماز،روزه وقرآن( را به دو صورت دراشعارش به کاربرده است، یکی همان معنا و مفهومی
است که با دین و شرع مطابق است و دیگری در معنای ادبی و خیال پرداز آنهاست، یعنی این اعمال را با معجون عشق آمیخته است و
معنای جدیدی به آن بخشیده است که این کاربرد به مراتب زیباتر و دلنشینتر است که تغییر در معنای ظاهری عبادت نشان دهنده
اعتراض به جامعه متظاهر و ریاکار آن دوره است.
کلیدواژهها :نماز، روزه و قرآن، دیوان عطار .
آدرس دریافت مقاله:
kamalipour681@gmail.com