راه برفی»، اولین داستان کتاب، روایت شاعرانه ای است از خیال ها و خاطرات پسرکی که در سرما و سفیدی برف، زندگی اش را مرور می کند. از خیال های ذهن آشفته او در می یابیم که پدر ندارد، خواهرش بیمار است و او قرار است داروهای خواهرش را به او برساند. تمامی داستان، در خیالات کودکانه پسرک و در هاله ای از ابهام وسرما می گذرد و در مسیرش، قصه های کوتاهی از گذشته را نیز در ذهن قهرمان خود روایت می کند. این داستان در کنار داستان «دخترک غمگین تابلو نقاشی» تنها قصه های کتابند که قهرمان آن ها یک انسان است و باقی داستان های کتاب، قصه هایی فانتزی اند که از زبان حیوانات و گیاهان نقل می شوند. مثلا «خانه من کجاست» داستان قاصدکی است که از سفرهای همیشگی اش خسته شده و دوست دارد در جایی آرام بگیرد. او در مسیر سفرش با سپیداری برخورد می کند که مثل او آزاد نیست و نمی تواند به هر کجا که دلش می خواهد پرواز کند.

اما سپیدار مثل قاصدک از زندگی اش ناراضی نیست، چرا که «خانه من کجاست»، روایتی است ستایشگرانه از زندگی، آنگونه که هست؛ و دریچه ای است برای دیدن زوایای تازه ای از آنچه برایمان رنگ کهنگی گرفته است. نویسنده در داستان «ایستاده تنها»، قصه مترسکی را روایت می کند که به دنبال دوست می گردد. دیالوگ های او با پرندگان و حیواناتی که هر کدام درگیر شکار و زندگی روزمره خود هستند، به خوبی نمایشگر تنهایی او در مزرعه است. نویسنده داستانش را با اتفاقی نامنتظر و جذاب به پایان می رساند، پایانی که از مسیر تعلیق ها و گمانه زنی های مختلفی گذشته است. «ایستاده تنها» مثل دیگر داستانهای کتاب، در میان طبیعتی زنده و جاندار روایت می شود و لحنی ساده و مفاهیمی شاعرانه دارد. اما «دخترک غمگین تابلو نقاشی» در میان داستان های کتاب، از فانتزی بیشتری برخورداراست و ماجرای دختری را روایت می کند که دلش می خواهد بداند چرا دخترک تابلوی نقاشی اش اینقدر غمگین است. نویسنده قهرمانش را در خواب به دنیای تابلو می برد و پرده از راز دخترک نقاشی برمی دارد. «چرا زمین می چرخد» و «رویای موش کور» با موضوعات گفتگوی سیارات با یکدیگر و رویای موش کوری برای رسیدن خورشید به لانه تاریکش، از دیگر داستان های کتابند که با تصویرگری های زیبای نگین احتسابیان روایت شده اند.