نگرشی تطبیقی به سبک های شعر فارسی و عربی
نویسنده: طایفی شیرزاد,رضایی حمزه کندی وحید
چکیده:
منظور از ادبیات تطبیقی، در اصل تلاشی است روشنگرانه با هدف مطالعه و بررسی هر مقوله ادبی، و مرتبط نمودن این مقوله ها با سایر عناصر تشکیل دهنده آنها، همچنین هنر روشمندی است، به جهت تحقیق در پیوندهای مقایسه ای، قرابت، تاثیر تطبیق ادبیات با قلمروهای دیگر بیان و معرفت. برخی از ادبا و منتقدان تقسیم بندی سبک ها، معتقدند که سبک های موجود هر دو شعر فارسی و عربی، بر اساس موقعیت های مکانی معینی شکل نگرفته و مکان در تحول شعر، دخالت و تاثیری ندارد، بلکه زمان ها و ادوار تاریخی موجبات دگرگونی سبک ها را فراهم می کند، از این رو می توان گفت که در پیدایش سبک و نحوه بروز آن در نوشته هر سخنوری، عوامل گوناگونی دخالت دارد، که محیط هم یکی از مهم ترین این عوامل است، به همین دلیل وقتی نظرات ادبا و منتقدان را درباره یک سبک مطالعه می کنیم، با دیدگاه های متفاوت و گاهی متضاد هم رو به رو می شویم. گستردگی و همه جانبه بودن تعامل بین دو فرهنگ فارسی و عربی، بی نیاز از توضیح است و تقریبا همه پژوهشگران آگاه بر آن اذعان دارند. در مقاله حاضر با مد نظر قرار دادن همین پیوند و تعامل استوار و توجه به پیشینه های پژوهشی مرتبط، و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و با استفاده از روش استقرایی و شیوه توصیفی- تحلیلی، به بررسی و تبیین سبک های شعر فارسی و عربی با رویکردی تطبیقی پرداخته ایم، تا سیطره و بسامد سبک های مختلف شعری را در این دو نوع شعر، با نگاهی به پیشروان آن دو، روشن سازیم.
کلید واژه:
شعر فارسی، شعر عربی، سبک شناسی، مطالعات تطبیقی، پیشگامان
بارگیری متن کامل:
