بررسی نمود ادبیات غنایی درآثار سنایی و مولانا
فاطمه دوستی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی شهرستان ایلام
چکیده مقاله:
غنا در لغت به معنی سرود خوانی و آواز است. در ادبیات فارسی به بخشی از سرودههای منظوم که بیشتر در قالب های مثنوی و غزل آفریده شده اند ادبیات غنایی فارسی گفته می شود درون مایه ادبیات غنایی فارسی معمولاً شامل عشق و شور جوانی است. دراین پژوهش واژه غنا، شعر و ادب غنایی، محتوا و درونمایه ها، ویژگی ها و عناصر، قالبها و انواع شعر غنایی در ادب فارسی مورد توجه قرار گرفته ودرنهایت به سیرتحول انواع غنایی تارسیدن به مرحله ی پختگی وکمال و روند تکاملی ادبیات غنایی در ایران پرداخته شده است. و ضمن معرفی کوتاهی از دو شاعر بلند اوازاه قرن ششم و هفتم حکیم سنایی غزنوی و مولاناجلال الدین محمد بلخی به بررسی نمود ادبیات غنایی در تعدادی از غزلیات این دو شاعرپرداخته و برخی واژگان و ترکیبات مانند:خرابات.زلف.عشق و...در آثار و اشعار این شاعران بزرگ مورد توجه قرار گرفته است.
کلیدواژه‌ها:
شعر غنایی، ادب غنایی،سنایی.مولانا
درصورت نیاز به اصل مقاله : عنوان مقاله را به آدرس ذیل ارسال فرماییدzahmat348@yahoo.com http://www.civilica.com/Paper-JR_JOIH-JR_JOIH-1-13_02
