اندیشه حکومت دینی و روابط دین و دولت در ذهن و زبان ایرانیان
    علی عباسی (شناسه پژوهشگر - Researcher ID: ۳۹۹۷)
دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
  علیرضا سایبانی - دکتری حقوق جزا و جرمشناسی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
چکیده مقاله:
دین و دولت، همانگونه که در اندیشه سیاسی امروزه مورد بحث می باشد، در طول تاریخ در ذهن و روان انسانها وجودداشته است و تعامل مابین این دو نهاد زاییده سده های پیشین بوده که فرایند تاریخی و اجتماعی دیرینهای داشته است و در سرزمین کهن ایران و پیوند میان آن را میتوان در میان آثار و نوشتههای گذشتگان جستجو کرد. بر مبنا و گواهی متون مذهبی زرتشتی و دین مزدیسنایی، کتیبه ها، نوشته ها و آثار عهد هخامنشی و ساسانی، متن شاهنامه فردوسی که سند هویت ملی ایرانیان است و در کل، ادبیات کلاسیک فارسی که آیینه افکار و اندیشه مردم است، در تمدن ایرانی، شاه نماینده خدا بر زمین و مورد تایید و حمایت الهی است و وظیفه عمده شاه به عنوان نماد دولت و حاکمیت، دین گستری است. وظایف متقابل دین و دولت در هم افزایی قدرت یکدیگر، امری است که مورد توجه روحانیون زرتشتی و شخص شاه بوده است و در تعلیمات و باور غالب آن عهد به ویژه عصر ساسانی، دین و دولت به منزله دو برادرند که باید حامی وپشتیبان هم باشند که بقا و رشد همدیگر را ضمانت نمایند. طبق گزارش های تاریخی از متون مذکور، میتوان گفت حکومت و سلطنت پادشاهی ایرانی که مبین رابطه عمیق دین و دولت است، جلوهای از سلطنت الهی است بر روی زمین، که اهورامزدا (آفریدگار یکتا) در آسمان به مدد فرشتگان و امشاسپندان بر این جهان حکم میراند. اندیشه فره ایزدی به وضوح بیانگر مشروعیت سیاسی نظامهای سلطنتی در ایران است.
کلیدواژه‌ها:
دولت و دین، حکومت دینی، دولت دینی، فره ایزدی، اوستا، شاهنامه فردوسی.
https://www.civilica.com/Paper-JR_RNM-JR_RNM-2-16_009
درصورت نیاز به مقاله عنوان مقاله را به آدرس ذیل ارسال نمایید
http://hzahmatkesh@chmail.ir