سبک شناسی قصیدة پایداری «النسر»; سرودة عمر ابوریشه
علی نظری, کبری خسروی, صغری درویشی
چکیده
این نوشتار; جستاری است در بررسی «قصیدة النسر» عمر ابو ریشه; شاعر معاصر سوریه که قلبش سرشار از مهر نسبت به وطن بود. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که شاعر برای بیان افکار خود از قابلیت های زبانی; به چه سان استفاده کرده است؟ به نظر می رسد ابوریشه تلاش کرده برای اثرگذاری بر مخاطب; عنصر تصویر آفرینی و موسیقی کلمات و حروف را به خدمت گیرد؛ از این رو; همة اجزای این قصیده; در راستای هدف شاعر؛ یعنی بسیجِ مخاطب برای انقلاب و شورش علیه ستمکاران و متجاوزان; به کار گرفته شده و عاطفة شاعر که در بیت بیت قصیده موج می زند; مخاطب را همراه شاعرِ خشمگین و متّحسر; در نهایت; آرام و راضی می کند. در این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی; به بررسی جنبه های مختلف سبک شناسی این قصیده در سه سطح ذیل پرداخته ایم: الف) سطح زبانی که به تحلیل سطح آوایی اختصاص دارد. ب) سطح ادبی که شامل استعاره; سمبل و کنایه است. ج) سطح فکری که مهم ترین افکار شاعر در قصیده را تبیین نموده است. نتیجه اینکه همة قابلیت های موجود در زبان؛ چون آوا; موسیقی; تصویر; تکرار; نماد و رمز و... به شکلی هنری و زیبا برای تحریض مردم در برابر استعمار و دشمن به کار رفته است.
موضوع
سبک شناسی،عمر ابو ریشه،قصیدة النسر،ادبیات پایداری
