نقش تغییر علّت در تأویل قصص قرآنی در متون عرفانی
۱۳۹۴-۱۲-۰۶
روش عارفان در بیانِ اندیشه­های عرفانی و مفاهیم سیروسلوک بیشتر مبتنی‌بر نقل حکایت­هایی از گذشتگان است

نقش تغییر علّت در تأویل قصص قرآنی در متون عرفانی

مقاله 2، دوره 9، شماره 33، پاییز 1394، صفحه 37-59  
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
نویسندگان
رحمان مشتاق مهر 1 ؛ فرهاد محمدی2
1استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
2دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
چکیده
روش عارفان در بیانِ اندیشه­های عرفانی و مفاهیم سیروسلوک بیشتر مبتنی‌بر نقل حکایت­هایی از گذشتگان است که گهگاه متناسب با موضوع، تغییراتی در اصل آنها ایجاد می­کنند تا معنی مورد نظر خود را با آن بیان کنند. بنابراین در روش‌شناسی تأویلِ عارفان از داستان­ها، توجّه به نوعِ تغییری که آنها در روایتِ اصلیِ حادثه­ها ایجاد می­کنند، اهمیّت بسزایی دارد. مهم‌ترین‌ تغییری که آنها در داستان­ها ایجاد می­کنند، «جابه‌جایی و تغییر علّت اولیّه»­­ای است که باعث ایجاد حادثه و شکل­گیری داستان شده‌است. این تغییر علّت، خود باعث تغییرات اساسی در دیگر ­اجزا و عناصر داستان و دگرگونی ساختار کلّی آن می­شود و بافت و زمینه­­ای که در داستان به وجود می­آورد کاملاً با بافت و زمینۀ قبلی آن متفاوت می‌گردد. در این نوشتار، نخست به اهمیّتِ «علّت» و نقش آن در نوع و چگونگی عناصر داستان اشاره می­کنیم، سپس به ذکر چند نمونه از برداشت­های عرفانی عارفان از داستان‌ها که با تغییر علّت اصلی آنها، تغییرات دیگری نیز در درون روایت به وجود آمده‌است، می‌پردازیم.
کلیدواژگان
علّت، روایت، برداشت عرفانی، دگرگونی معنایی
XML اصل مقاله (476 K)
سازندگان:
منابع:
ادب پژوهی: مقاله 2، دوره 9، شماره 33، پاییز 1394، صفحه 37-59
افزودن دیدگاه جدید:

متن ساده

HTML محدود

Image CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید

نظرسنجی

نظر شما در مورد مطالب این وب سایت چیست؟

انتخاب‌ها

تصاویر شاعران

This block is broken or missing. You may be missing content or you might need to enable the original module.