در جهانبینی مولوی، «انسان» یکی از محوریترین مسائل است و باقی آفرینش حول او و هدفش میچرخد. در کنار آن، در رشتهی جمادات، «کوه» یکی از برجستهترین موجودات عالَم، و در همهی اساطیر و ادیان الهی و غیرالهی مکانی مهم و مقدس به شمار میآید.
تقابل و تشابه انسان و کوه در آثار مولوی
مقاله 2، دوره 6، شماره 14، زمستان 1391، صفحه 40-20 XML
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
چکیده
در جهانبینی مولوی، «انسان» یکی از محوریترین مسائل است و باقی آفرینش حول او و هدفش میچرخد. در کنار آن، در رشتهی جمادات، «کوه» یکی از برجستهترین موجودات عالَم، و در همهی اساطیر و ادیان الهی و غیرالهی مکانی مهم و مقدس به شمار میآید. در آثار مولوی نیز کوه از رمزهای کلان و حاوی تصویرپردازیهای بدیع است. پرسش این پژوهش آن است که در آثار مولوی کوه و انسان چه تقابلها، تشابهها و اتصالهایی با یکدیگر دارند؟ در سیر طولی آفرینش، در سه زمانِ آغازه، میانه و واپسین رخداد(آخرت)، چند کلانماجرا بین انسان و کوه رخ میدهد؛ آغاز آن پذیرش و ابا است؛ انسان امانت الهی را میپذیرد و کوه سر باز میزند. در میانه، انسان و کوه با امر تجلی رو به رو میشوند و خداوند بر هر دو متجلّی میشود. در انتها نیز فنای عارف و فنای کوه هر کدام به شیوهای متفاوت صورت میگیرد؛ انسان و کوه در این سیر طولی، گاه در تقابل، گاه همعرض و گاهی نیز در تصویرسازی هنرمندانهی شاعر در یک پیکره قرار میگیرند. این مقاله در سه بخش اصلی شکل یافته است؛ مجموعهی تقابلها، مجموعهی تشابهها و در آخر اتصال انسان و کوه در زبانی رمزوار.
کلیدواژگان
انسان؛ کوه؛ عشق؛ تجلی؛ فنا؛ مولوی
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 395
تعداد دریافت فایل اصل مقاله:
http://molavi.azaruniv.ac.ir/article_11108_895.html
