اندیشمندان هر حوزه‌ای برای انتقال مفاهیم و موضوعهای مدنظر خویش، زبان خاصی را برمیگزینند تا بتوانند به نحو احسن این فرآیند را عملی کنند. در حوزۀ ادبیات عرفانی نیز عرفا برای اینکه غیر را شایستۀ درک تجربه‌های شخصی و مفاهیم متعالی خویش نمیدانستند، زبانی را برگزیده‌اند که«رمز» یکی از مهمترین خصوصیات آن بشمار می‌آید. یکی از این عرفا عطار نیشابوری است که سروده‌های وی خاصه غزلیاتش آکنده از رمز است. حضور طیف گسترده‌ای از رمزها، پژوهشگران را بر آن داشته است که به دسته‌بندی آنها بپردازند. از جمله کارهایی که در این زمینه صورت پذیرفته است، ساماندهی رمزها تحت عنوان«شبکه‌های رمزی» است که انواع مختلف آنها را ذیل شبکه‌ای خاص قرار داده است.
در تحلیل متن‌های عرفانی باید این اصل را همواره مد نظر داشت که هر اصطلاحی را در قالب اندیشۀ عرفانی همان شخصیت، مورد تأمل و بررسی قرار داد و از کلی‌گویی در این زمینه اجتناب ورزید. از این رو در این مجال سعی شده است که شبکه‌های رمزی در غزلیات عطار با محوریت اندیشه و تجربه‌های عرفانی وی، مورد مداقه قرار گیرد.