صدای زمانه: جامعه‌شناسی شخصیت زن در رمان بعد از انقلاب/ کارولینا راکوویتسکاعسگری، عسگر عسگری‌حسنلو.- تهران: اختران، ‎۱۳۹۵.
نگارش رمان فارسی خیلی دیرتر از رمان اروپایی آغاز شده و تا اکنون نیز در حال شکل‌گیری و تکامل فنی است. در این کتاب نقش عوامل جامعه‌شناختی شخصیت‌پردازی در رمان بعد از انقلاب در شکل‌گیری رمان مدرن چندصدایی بررسی شده است. در فصل اول ضمن مروری بر تعاریف رمان، نظریه‌های جامعه‌شناختی در باب رمان معرفی و تحلیل شده است و به بررسی مسائل فرد و جامعه در رمان پرداخته شده است. در فصل دوم مسائل مربوط به شخصیت و شخصیت‌پردازی در رمان مطرح شده و نظریه‌های سنتی و جدید در برخورد با مقولۀ مهم شخصیت و شخصیت‌پردازی در رمان تشریح شده است. در فصل سوم رمان فارسی و تحولات سریع آن در سال‌های بعد از انقلاب و همچنین سیر گسترش شخصیت‌های فردیت‌یافته در رمان بعد از انقلاب بررسی شده است. در فصل چهارم سیر هویت زن در رمان فارسی از دورۀ آغازین تا دورۀ اخیر آن بررسی شده است. فصل پنجم به بررسی رمان‌های برگزیده اختصاص دارد. برای بررسی عوامل جامعه‌شناختی شخصیت‌پردازی در رمان بعد از انقلاب، ده رمان انتخاب شده است. جای خالی سلوچ از محمود دولت‌آبادی، طوبی و معنای شب اثر شهرنوش پارسی‌پور، دل فولاد نوشتۀ منیرو روانی‌پور، جزیرۀ سرگردانی و ساربان سرگردان از سیمین دانشور، نیمۀ غایب نوشتۀ حسین سناپور، چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم و عادت می‌کنیم از زویا پیرزاد، پرندۀ من اثر فریبا وفی، سرخی من از تو نوشتۀ سپیده شاملو. همۀ این رمان‌ها از آثار شناخته‌شدۀ بعد از انقلاب هستند؛ اما معیار انتخابشان برای بررسی در این کتاب نه‌تنها ارزش هنری بلکه توجه به ظرایف شخصیت‌پردازی و عوامل جامعه‌شناختی خصیت زن در آنها نیز بوده است. در این فصل ابتدا به معرفی این رمان‌ها و عوامل سنتی شخصیت‌پردازی با تأکید بر شخصیت زن پرداخته شده و سپس عوامل جامعه‌شناسی شخصیت‌پردازی در این رمان‌ها بررسی شده است. فصل ششم شامل بررسی رابطۀ پیچیدۀ شخصیت و جامعه در رمان‌ها منتخب است. در فصل هفتم با توجه به دستاوردهای فصول پیشین به بررسی و ارزیابی میزان موفقیت نویسندگان در خلق ساختار چندصدایی در رمان بعد از انقلاب پرداخته شده است و بالاخره فصل هشتم و پایانی اختصاص به نتیجه‌گیری نهایی مباحث دارد.