سوسور: راهنمایی بر سرگشتگان/ نوشته پل بویساک؛ ترجمه محمد امین شاکری.- تهران: یک فکر، ‎۱۳۹۵.
نویسنده در این کتاب به شیوه‌ای جذاب آنچه را که امروز برای شناختن اندیشه‌های سوسور لازم است، به طور خلاصه آورده است. بویساک طیف گسترده‌ای از مخاطبان را مد نظر دارد: از آنان که تازه می‌خواهند با سوسور آشنا شوند تا پژوهش گران و متخصصانی که سوسور دغدغه‌شان است و بازاندیشیِ آرای او را امری لازم می‌دانند.
کتاب در نه بخش و دو پیوست بدین ترتیب تدوین شده است: بویساک پس از مواجه کردن خواننده با سوسور دوم در بخش نخست، سه بخش بعدی – بخش‌های 2، 3 و 4- را به زندگی او اختصاص می‌دهد. او در این بخش‌ها به یاری اسناد جدید کشف شده و زندگی‌نامۀ سال 2008 مهیا کیهانو، روایتی مفید و روشن‌گر از زندگی فکری سوسور در اختیار خواننده می‌گذارد. خواننده در این بخش‌ها این فرصت را خواهد داشت تا با سوسور در پرتو تاریخ زندگی‌اش آشنا شود و او را در بافت زیست انسانی ـ اجتماعی‌اش بازشناسد. پس از مرور زندگی‌نامه، سه بخش بعدی ـ بخش‌های 5، 6 و 7- تبیین بویساک را از مهم‌ترین آرای سوسور شامل می‌شوند. اهمیت کار او در این است که به جای آنکه همچون بسیاری شارحان و منتقدان دیگر، تبیین خود را بر کتاب دوره بنا کند، تنها بر جزوۀ دانشجویان سه دورۀ زبان‌شناسی عمومی و دست‌نوشته‌های خود سوسور تکیه می‌کند.
بویساک بخش 8 را به بررسی چگونگی شکل‌گیری کتاب «دورۀ زبان‌شناسی عمومی» اختصاص می‌دهد. بخش آخر کتاب، میراث فکری سوسور را مورد بررسی قرار می‌دهد. نویسنده در این بخش افزون بر معرفی مهم‌ترین تأثیرات آرای سوسور بر فضای اندیشگانی یکصد سال اخیر، با بررسی انتقادی مواضع گوناگون در برابر این آرا، به طور اجمالی کاستی‌ها و خطاهای هر یک از آنها را برای خواننده آشکار می‌سازد. بویساک دو پیوست مفید را به کتاب خود می‌افزاید: در پیوست اول دست‌نوشته‌های سوسور و طریقۀ دسترسی به آنها را از منابع مختلف به طور خلاصه فهرست می‌کند و در پیوست دوم، نوزده نمونه قطعه از این دست‌نوشته‌ها را برای مواجه کردن خواننده با سوسورِ پیچیده و کمتر دیده شده  ـ یعنی سوسور سوم ـ می‌آورد.