جانگدازان: کاوشي در پيدايش و زيان‌هاي مواد مخدر و بيان مضرات آنها در شعر پارسي/ تاليف جعفر حميدي.- تهران: پرشکوه، ‎۱۳۸۰
ادبیات فارسی در تمام مراحل اجتماعی، پیوسته یار و یاور اندیشههای بر حق بوده، هیچگاه از خدمات خود به جامعه نکاسته و نکاهد. بنابراین  شاعران و اندیشه‌وران ایرانی، در مورد مواد مخدر در اشعار و آثار خود از مذمت و نکوهش این مواد باز نایستاده‌اند. مواد مخدر از سویی مذموم بوده و در نگاه شاعران نکوهش شده‌اند و در پاره‌ای موارد، در غیر معنای حقیقی و طنزآمیز از آنها در شعر و نثر فارسی نام برده شده‌است.
در این نوشتار، درباره اعتیاد و تاریخچه هر یك از مواد مخدر مطالبی ذكر، سپس درباره راه‌های مقابله با آن، نكاتی مطرح می‌شود. در این كتاب، همچنین در خصوص چند و چون مواد مخدر و اعتیاد و  زیان‌های آن، اشعاری گردآوری و درج گردیده است.
تاثیر اعتیاد و مواد مخدر مساله‌ای نیست که به آسانی بتوان از کنار آن گذشت، آبرو، حیثیت و احترام شخص و جامعه بر اثر رواج این جانگدازان به خطر می‌افتد. این مواد خانمان سوز سرمایه حیات، نشاط جوانی، نیروی جسمانی، قاضی وجدان و پرتو غیرت و حمیت و انسانیت را از شخص می‌گیرند، خانواده‌ها را متلاشی می‌سازند، زنان را بی‌ شوهر و کودکان را بی سرپرست می‌نمایند و ننگ ننگین زیستن را در جامعه رواج می‌دهند و حال آنکه خداوند بزرگ، انسان را آزاده، مغرور، گوهرین و خلیفه خود آفریده، به انسان گوهر عشق، ارزانی داشته که حتی فرشتگان خود را از آن نصیبی نداده است. انسان که می‌تواند از نظر معنوی به جایی برسد که فرشته را بدان جا راهی نیست، خود را در گرداب بلا و منجلاب نیستی فرو افکند و اسیر وسوسه دیو نفس شود و با دست لرزان خود، تیشه به ریشه اهل و خانمان خود زند؟ به نظر می‌رسد که همه اعمال شیطانی و غیرانسانی کثیف و زشت است و اعتیاد از همه اعمال ناروا زشت‌تر و نارواتر است.