داستان هایی برای گوش سوم
نوبسنده لی والاس و ترجمه: مریم تقی پور
میلتون اچ . اریکسون روان درمان دوران معاصر معتقد است :"اجرای روان درمانی باید جالب، گیرا و جذاب باشد"یکی از اجزای اصلی درمانی او، به کار گیری روشی با عنوان "قصه درمانی" نام برده می شود. لی والاس از این روش با عنوان "داستان هایی برای گوش سوم " یاد کرده است. این حکایت ها نه تنها عنصر زیبایی و جذابیت را به روان درمانی اضافه می کنند، بلکه شواهد بالینی بسیاری وجود دارد که کاربرد آن ها تاثیرات درمانی را افزایش می دهد.
این کتاب به زیبایی دیدگاهی را معرفی می کند که با توصیف های داستانی، واقعیت نهفته در سازه های آسیب شناختی را عریان  می سازد. بهره گیری از این توصیف ها ،روان درمانی راتلطیف می کند و به مثابه روشی است برای زایش اندیشه برای اندیشه و اکتساب بینش مراجع .
در این کتاب لی والاس داستان هایی عالی روایت می کند . او درمانگری خلاق، و با تجربه است که از روش تجویزی اریکسول پیروی می کند و معتقد است که بعضی از داستان ها در وضعیت خلسه به ذهنش می رسیدند و برای مراجعانی که آن ها هم در وضعیت خلسه بودند ارائه می شدند .
البته والاس تلویحا اشاره نکرده که فقط با گفتن یک داستان کسی را درمان می کند . او بسیاری از عوامل دیگر درمانی را نیز شرح داده است ( از جمله ضرورت ارجاع فرد الکلی به گروه های درمانی الکلی گمنام ) . اما قدرت تاثیر گذاری یک داستان آموزشی زمانی که به درستی به کار رود انکار نا پذیر است.