رمانِ «فراسوی خواب» (1966) یکی از شاهکار های ادبیات هلند است در نیمه‌ی دوم قرنِ بیستم.
فراسوی خواب/ ویلم فردریک هرمانس؛ ترجمه‌ی سامگیس زنوی؛ ویراستار: فاطمه حمصیان.- تهران: چشمه، ۱۳۹۵
رمانِ «فراسوی خواب» (1966) یکی از شاهکار های ادبیات هلند است در نیمه‌ی دوم قرنِ بیستم. ویلم فردریک هرمانس، نویسنده ی این رمان، را می‌توان نمادِ نویسند‌گانِ اگزیستانسیالیستِ هلند دانست که در این رمان روایتی از امید را در عینِ تردید به گذشته و آینده نشان می‌دهد. هرمانس در رمانِ فراسوی خواب از یک دانشمند می‌نویسد که در کوه ها آواره ی یافتنِ یک شهاب سنگ است.
او در این مسیرِ معرفتی و در این سفرِ نمادین آرام آرام عمقِ تنهایی و عدم تعینِ جهانی را درک می‌کند که انگار چیزی برای اتکا ندارد جز انسان. ماجرای جذابِ رمان با این تردیدها و تغییر ها به یک نقطه ی تکان دهنده می‌رسد که مخاطبش را به شگفتی وا می‌دارد… هرمانس مانندِ همفکرِ فرانسوی‌اش آلبر کامو به سیزیفی می‌اندیشید که غرقِ امید و صدالبته ناامیدی به حرکتش ادامه می‌دهد و این سؤال را پیش می‌آورد که آیا این‌بار موفق خواهد شد.
این رمانِ درخشانِ ادبیات هلند را سامگیس زندی از زبانِ هلندی به فارسی برگردانده تا مخاطبِ فارسی کمترین فاصله را با جهانِ رازآلود، فلسفی و تکان‌دهنده‌ی ویلم فردریک هرمانس داشته باشد.
