در اين کتاب سعي بر آن شده است، پاره‌اي از آداب را که به نحوي با آتش در ارتباط هستند، از چند اثر حماسي مانند فردوسي، اسدي توسي و دقيقي استخراج و ريشه‌يابي گردد.
آتش در ادب پارسی/ سارا شمس.- مشهد: انتظار مهر، ۱۳۹۵
آتش از دیرباز نماد معرفت و دانش الهی بوده است. در قلمرو ادب و شعر فارسی، حضور آتش به اندازه گستره ادبیات است و این سخنی گزافه نیست چرا که وجود آتش در لطیف ترین متون و غزلیات تا خونینترین صحنه های جنگ و نبرد که خشم و کین در آن موج می زند مشاهده می شود. در این کتاب سعی بر آن شده است، پاره‌ای از آداب را که به نحوی با آتش در ارتباط هستند، از چند اثر حماسی مانند فردوسی، اسدی توسی و دقیقی استخراج و ریشه‌یابی گردد. ابتدا به بررسی جایگاه آتش از کهن‌ترین آیین‌ها تا اسلام پرداخته شده، پس از آن اعتبار آتش در چند سرزمین و تمدن باستانی بررسی شده است. در قسمت بعد آتش به‌عنوان یکی از عناصر اربعه مورد مقایسه قرار گرفته و در آخر نیز به بررسی موارد متفاوت استفاده از آتش پرداخته شده است.
