به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «نیستدر جهان» راوی درگیری تاریخی ایران با مدرنیته است. داستان این رمان با چنین بستری از سال 1300 شمسی شروع و در سال 1394 پایان می‌پذیرد.
در این رمان، شخصیت اصلی فردی است به نام آراز که یک ترکمن است. داستان با مرگ همسر وی با نام «نیستدر جهان» شروع و در ادامه با بازگشت به گذشته از کودکی وی روایت می‌شود و تا پیری و مرگ وی ادامه می‌یابد. در واقع این رمان با مرگ همسر راوی آغاز و با رسیدن راوی به همسرش با مرگ ادامه می‌یابد.
چالش‌هایی که مدرنیته در ایران و در جوامع عشایری و شهری به وجود می‌آورد از موضوعاتی است که در این رمان به آن پرداخته شده است.
در پشت جلد این کتاب می‌خوانیم: «دو روز از ماه عسل‌مان نگذشته بود، خبرمان کردند نیستدرجهان فوت کرده و زود برگردید. برگشتیم. گُلی بدتر از من بود و کارش کشید به فال قهوه و احضار روح. آقاجان آلزایمر گرفته، یک گوشه می‌نشیند و با نیستدرجهانش حرف می‌زند. از بچگی‌اش می‌گوید تا وقتی که به نیستدرجهان برسد. انگار دنیایش همان جا تمام می‌شود.
اوایل نمی‌توانستم بفهمم آقاجان چه می‌گوید و چه‌کار می‌کند. از در خانه بیرون نمی‌رفت و فقط به سفیدی دیوار زل می‌زد.
کاغذدیواری همه اتاق‌ها را کندم تا غریبی نکند... امروز هم گُلی و دوست‌هایش رفته‌اند دورهمی روح احضار بفرمایند. من حوصله این بازی‌ها را ندارم. هدست را توی گوشم می‌گذارم و پوشه آقاجان و نیستدر را باز می‌کنم و دوباره از سر گوش می‌کنم. نمی‌دانم این چه عادت بدی است که من دارم؟ نمی‌توانم روی کاری تمرکز کنم. به خودم می‌آیم می‌بینم آقاجان دارد توی گوشم از نیستدر می‌گوید و من رفته‌ام به خاطرات خودم و گلی.»