به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «خیابان چرینگ کراس شماره‌ی 84»، اثر هلین هانف با ترجمه لیلا کرد توسط انتشارات کتاب کوله پشتی راهی بازار نشر شد.
«خیابان چرینگ کراس شماره‌ی 84»، اثر هلین هانف با ترجمه لیلا کرد در سال 1970 در نیویورک منتشر شد و به‌سرعت توجه بسیاری از کتاب دوستان را در سراسر جهان به‌خود جلب کرد. این کتاب کم‌حجم مجموعه‌ای از نامه‌های به‌جا مانده از هلین هانف و فرانک دوئل، یکی از فروشندگان کتاب‌فروشی مارکس و شرکاء در لندن است که در طول سال‌های 1949 تا 1969 نگاشته شده است.
لیلا کرد، مترجم اثر در معرفی کتاب به ایبنا گفت: این کتاب مجموعه نامه‌های خانم هلین هانف، نویسنده آمریکایی به چند کتابفروش در لندن است که پس از انتشار مورد استقبال مردم دنیا قرار گرفت.
این مترجم در توضیح داستان شکل‌گیری این اثر اظهار کرد: خانم هلین هانف در قرن 20 زندگی می‌کرد اما علاقه شدیدی به ادبیات انگلستان در قرن‌های 16، 17 و 18 داشته است و از آنجایی که شهر نیویورک یکی از مدرن‌ترین شهرهای جهان است، این کتاب‌‌ها در این شهر یافت نمی‌شد و تنها باید در عتیقه‌فروشی‌ها ردی از آن را پیدا می‌کرد.
وی ادامه داد:‌ خانم هلین هانف روزی اتفاقی متوجه آگهی یک کتابفروشی در لندن می‌شود که کتاب‌های دست‌دوم را با قیمتی مناسب به همه جای دنیا ارسال می‌کند و او از طریق نامه با این کتابفروشی و دیگر کتابفروشی‌های لندن ارتباط می‌گیرد و به مدت 20 سال از آنها کتاب خریداری می‌کند. این افراد همراه با ردوبدل کردن کتاب‌ها نامه‌هایی نیز درباره نقد کتاب‌ها و نویسنده‌ها برای هم ارسال می‌کنند که باعث دوستی نزدیک این افراد می‌شود.
کُرد با اشاره به سرانجام این رابطه‌ها گفت: این ارتباط‌ها تاحدی گسترش پیدا می‌کند که هلین هانف با آنکه فرد پولداری نبوده است در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم که مردم انگلستان در شرایط مناسبی نبودند، برای کتابفروش‌ها مواد غذایی ارسال می‌کرده است.
وی افزود: بعدها که این کتاب چاپ شد و مورد استقبال جامعه ادبی قرار گرفت ناشر انگلیسی این اثر شرایطی را مهیا کرد تا خانم هلین هانف و کتابفروش‌ها، بعد از گذشت 20 سال دوستی با هم دیدار کنند.
این مترجم در توضیح استقبال از این اثر در کشورهای مختلف دنیا اظهار کرد:‌ این کتاب خیلی زود جهانی شد و فکر می‌کنم که به همه زبان‌های دنیا ترجمه شده است اما این نخستین ترجمه فارسی آن است و پیش از آن به فارسی ترجمه نشده بود.
در یکی از نامه‌های این کتاب می‌خوانیم: «آقایان کتاب‌ها سالم رسیدند. کتاب استیونسون این قدر خوب است که قفسه‌های درب و داغان کتاب‌هایم را شرمنده کرده است. تقریباً از دست زدن به صفحات کاغذی نرم و شیری رنگش می‌ترسم. من به کاغذهای سفید بی‌روح و جلدهای خشک مقوایی کتاب‌های آمریکایی عادت کرده‌ام. هرگز فکرش را هم نمی‌کردم لمس یک کتاب تا این اندازه لذت‌بخش باشد.»