جادوی زاویه دید ، یعنی اینکه چه کسی باید داستان را تعریف کند و این راوی ، چقدر باید بداند و چقدر باید بگوید اگر شما برای تعریف یک اتفاق راوی را عوض کنید ، داستان هم کاملا عوض می شود . به علاوه با زاویه  دید می توان هر شخصیتی را به خوبی نشان داد.
نویسنده کتاب خانم آلیشیا راسلی ، خود در دانشگاه های امریکا داستان نویسی درس می دهد و تا امروز در حدود ده رمان نوشته است . در این کتاب ، با مثال هایی گویا انواع راوی ها و خوبی و بدی هریک را شرح می دهد و سپس به شما می گوید برای هر نوع رمان از کدام راوی باید استفاده کنید.
مترجم کتاب محسن سلیمانی دانش آموخته زبان و ادبیات انگلیسی است . و تاکنون علاوه بر سال ها قلم زدن در رسانه های مختلف ، و سخنرانی و تدریس در مراکز دانشگاهی و فرهنگی ، در حدود هشتاد کتاب در زمینه ادبیات داستانی و طنز نوشته یا ترجمه دارد.
 
راوی یک شخصیت داستانی یا یک شخصیت خارج از داستان است که نقش صدای مؤلف را برای ارائه و رساندن اطلاعات به ویژه دربارهٔ پیرنگ به شنونده، بیننده یا خواننده را ایفا می‌کند. راوی می‌تواند به صورت ناشناس و خارج از شخصیت‌های داستان باشد؛ یکی از شخصیت‌های داستان باشد؛ یا در بعضی آثار داستانی یا غیرداستانی به عنوان یک شخصیت شرکت کننده در داستان ظاهر می‌شود. مؤلف خود تصمیم می‌گیرد که یک شخصیت مداخله گر داشته باشد، یا یک شخصیت ضمنی غیرمداخله گر یا یک شخصیت واقف به همه امور که وجود و صدایش صرفاً برای روایت داستان برای شنونده است بدون اینکه وجودش ضربه‌ای به رخدادهای داستان بزند. برخی داستان‌های دارای چند راوی است که در زمان‌های یکسان، شبیه و یا مختلف با صدای شخصیت‌های مختلف ارائه می‌شود؛ بنابراین مؤلف می‌تواند به جای یک زاویه دید از مجموعه‌ای از زاویه دید استفاده کند. شیوه روایت گری تنها به این محدود نمی‌شود که چه کسی داستان را می‌گوید، بلکه همچنین به چگونگی روایت داستان (به طور مثال، استفاده از جریان سیال ذهن و یا راوی نامعتبر) نیز مربوط می‌شود. در اشکال کلاسیک ادبیات (مثل رمان، داستان کوتاه و یا خاطره نویسی) روایت یکی از عناصر اصلی داستان بود؛ اما در اشکال دیگر (عمدتاً غیرادبی) مانند فیلم، شوهای تلویزیونی، فیلم، نمایش و یا بازی ویدئویی روایت یک امر انتخابی محسوب می‌شود