فخر و رثا از دیرباز مورد توجه و اقبال شاعران و ادیبان عرب بوده است، به طوریکه گویا از ابتدای خلقت عرب این دو فن با گوشت و خون آنان عجین گشته است. فخر و ثنا از فنون پرکاربرد شعری در ادب عربی هستند، تا آنجا که هیچ دیوان شعری نمی توان یافت که از این دو فن، رنگ و بویی نداشته باشد. در این پایان نامه که در پنج فصل تدوین یافته است، به بررسی فخر و رثا در دیوان شریف رضی، شهسوار ادب عربی و دانشمند بلامنازع جهان اسلام، پرداخته شده که به اعتراف همه ناقدان و ادیبان منصف، در هر دو فن یگانه دوران و بلکه سرآمد روزگار بوده، مراثی وی جانسوز و فخریات وی سرکوب کننده مدعیان می باشد.