وجد عارفانه در غزلیات شمس/ نگارش: عذرا تقوی.- استاد راهنما: رضا سمیع‌زاده؛ استاد مشاور: اسماعیل قافله‌باشی.- کارشناسی ارشد (دانشگاه آزاد اسلامی. واحد تاکستان، دانشکده علوم انسانی، گروه زبان و ادبیات فارسی، رشته زبان و ادبیات فارسی) ؛ ‎۱۳۹۰.
وجد وارد غیبی است که پرتوی از انوار الهی بر دل محب می تابد و آتش محبت را زبانه می زند و دل را می سوزاند و آرام و قرار را از واله و شیدا می رباید. هدف از این تحقیق بررسی مساله وجد و عوامل ایجاد آن و اثبات این که کلیات شمس در حالت وجد و سرور و از خود بی خودی سروده شده است. در این رساله ابتدا تعریف لغوی و اصطلاحی از واژه وجد و واژگان مربوط به آن با ذکر نمونه هایی از مثنوی و دیوان کبیر ارائه شده است. سپس شرح حال مختصری از مولانا و شمس و معرفی آثار آنان داده شده، و پس از آن بیان کلیاتی درباره عرفان، تصوف و سلوک مولانا، عوامل ایجاد وجد در چند غزل بررسی و نتیجه گرفته شده است. این رساله شامل چهار فصل است: کلیات و تعاریف وجد و واژگان مرتبط با آن، از نظر بزرگان با ذکر نمونه هایی از دیوان کبیر و مثنوی معنوی ارائه شده است. فصل دوم به شرح احوال مولانا و شمس تبریزی و توضیح مختصری در ارتباط با آثار آنان اختصاص یافته است. فصل سوم که فصل بحث و تجزیه و تحلیل است، شامل شرحی پیرامون دیوان کبیر، عرفان و تصوف و سلوک مولانا، نظر عرفا و مشایخ پیرامون وجد و سماع و سپس عوامل ایجاد وجد، حالات و عوالم روحی مولانا در چند غزل از غزلیات مشهور او پرداخته شده است. فصل آخر به نتیجه گیری اختصاص دارد.