امشب ای خالق یکتا همه را می‌بخشی
در شب قدر، خدایا همه را می‌بخشی
ای کریمی که همه ریزه خورخوان تواند
سفره ات هست مهیّا همه را می‌بخشی
گر چه ما غرق گناهیم ولی از سر لطف
می کنی باز مدارا همه را می بخشی
به علی، احمد و زهرا، به حسین و به حسن
تو، به این حُرمت اَسما همه را می بخشی
مِهر و کینه دو پر و بال عروج دل ماست
به تولّی و تبرّی همه را می بخشی
شیعه ی حیدر و آتش ... چقَدَر بی معناست
مطمئنّم که به مولا همه را می بخشی
دست خالی نرود هیچ کسی از اینجا
تو در این لیله ی احیا همه را می‌بخشی
آن قدر لطف و عنایت به همه داری که
نه فقط اهل دعا را همه را می‌بخشی
یک نفر گر که دعایش به اجابت برسد
شک ندارم که تو یکجا همه را می بخشی
به خدایی تو سوگند که در وقت سحر
وسط گریه و نجوا همه را می بخشی
پر توبه بده تا سوی تو پرواز کنم
تا ببینم که چه زیبا همه را می بخشی
من زمین خورده ام امّا نه شبیه عبّاس
به زمین خوردن سقّا همه را می‌بخشی