دورهمی ادبی شمس، این بار «جایزۀ تابستانی» اثر رضا وحید را با حضور نویسندۀ اثر، محور نقد و گفتگو قرار داد.
به گزارش روابط‌عمومی و امور بین‌الملل سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان ‌قدس‌ رضوی، نشستی دیگر از سلسله نشست‌های ادبی شمس، به نقد و بررسی کتاب «جایزۀ تابستانی» اثر رضا وحید اختصاص یافت که با حضور نویسندۀ کتاب و جمعی از منتقدین و ادب‌دوستان در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی برگزار شد.
«جایزۀ تابستانی» که به تازگی به چاپ چهارم رسیده، یکی از عناوین مجموعۀ «گنجشک‌های جمکران» انتشارات کتاب جمکران است که برای مخاطب نوجوان به نگارش درآمده و داستان نوجوانی ده ساله را حکایت می‌کند که پدر به او قول داده اگر معدلش بیست شود، برایش جایزه می‌خرد.
از جمله مسائلی که در این نشست مورد بررسی قرار گرفت، موضوع و ایدۀ داستان، زاویه دید، قواعد نوشتن برای مخاطب کودک و نوجوان و مسائلی از این دست بود.
ابتدا نویسندۀ اثر با بیان این که «جایزۀ تابستانی» اثر سوم من است و تا به حال در مشهد نقد نشده، به اثر دیگری که در دست نوشتن دارد، اشاره کرد و گفت: داستانی از یکی از صحابۀ پیامبر(ص) را می‌نویسم که به‌زودی وارد بازار نشر می‌شود.
سپس، مجتبی انوریان یزدی، منتقد مشهدی، نقطۀ قوت داستان را انتخاب موضوع و ایدۀ محوری کتاب دانست و با بیان این که انتخاب زاویه دید در ادبیات کودک، از اهمیت شایانی برخوردار است، گفت: اینکه نویسنده چه زاویه دیدی را انتخاب کند و حتی انتخاب دیگر عناصر داستان، بستگی به پایۀ اصلی انتخاب موضوع و ایدۀ طرح دارد.
وی افزود: روایت از ساختار خوبی برخوردار است و جذّابیت قابل توجهی دارد اما آنچه به داستان لطمه زده، حجم توصیفات آن است که ممکن است از حوصلۀ خوانندۀ کودک یا نوجوان خارج باشد.
این نویسندۀ مشهدی ضمن این که زاویه دید اول شخص را انتخاب درستی برای این اثر دانست، تصریح کرد: بسیاری از ایرادهایی که به عنوان یک دام پنهان سراغ نویسنده می‌آید و خود من نیز از این مسئله مبرا نبوده‌ام، فراموش‌کردن ایدۀ اصلی داستان و پرداختن به حواشی است.
در پایان، براتی گجوان به بیان نظر خود دربارۀ زاویه دید پرداخت و گفت: اگر نویسنده، زاویه دید سوم شخص معطوف به ذهن یا نمایشی را انتخاب می‌کرد، اثربخشی کار بیشتر می‌شد؛ چرا که نویسنده وقتی از زاویه دید اول شخص وارد می‌شود، باید با ریزبینی بیشتری مسائل را بیان کند و همۀ جزئیات را کامل توضیح دهد که این، کار را دشوار می‌کند.