«روزهای بی آینه» خاطرات منیژه لشکری همسر آزاده خلبان شهید «حسین لشکری» به قلم «گلستان جعفریان» است؛ این کتاب توسط انتشارات «سوره مهر» منتشر شده است.

این کتاب حاصل گفتگوی «گلستان جعفریان» با همسر یکی از مهم‌ترین سوژه‌های دفاع مقدس کشور است. شهید حسین لشکری قطعاً یکی از اسطوره‌های بزرگ ما در جنگ به شمار می‌رود و بسیاری از مردم در حالی او را قهرمان ۱۸ سال مقاومت در اسارت می‌دانند که از زندگی شخصی او بی‌خبر هستند. جعفریان با هوشمندی به زندگی حسین لشکری از دریچهٔ نگاه همسرش نزدیک شده است.

«روزهای بی آینه» لحن صادقانه‌ای دارد و برخلاف جریان آب شنا می‌کند. تصویر ذهنی ما از قهرمانان ملی کشورمان عموماً تصویری رؤیایی و فانتزی و آغشته به‌نوعی رمانتیک بازی است. این کتاب ما را به روی زمین می‌آورد و آیینه‌وار نشان می‌دهد که قهرمان شدن اگرچه امری هیجانی و ماجراجویانه است اما می‌تواند استخوان شما را خرد کند.

منیژه و حسین چند بار در زندگی همدیگر را از دست می‌دهند و باز به دست می‌آورند. این زن چهارده سال را در بی‌خبری و انتظار مطلق سپری می‌کند. پس از اعلام اسارت همسر، سه سال دیگر طول می‌کشد تا دیدار میسّر شود. شاید سخت‌ترین روزهایی که آن‌ها در زندگی‌شان تجربه می‌کنند روزهایی است که حسین باشکوه به ایران برمی‌گردد. اما آن‌ها متوجه می‌شوند که در دنیای متفاوت ذهنی زندگی می‌کنند. آن‌ها حالا باید دوباره برای درک متقابل یکدیگر سخت تلاش کنند.

این کتاب یک الگوی فوق‌العاده برای نویسندگان و ناشران ادبیات پایداری است. زندگی منیژه لشکری یک زندگی شش پاره است. اگر در هر کدام از این شش مقطع به سراغ او می‌رفتیم کتابی نوشته می‌شد که با مقطع دیگر از زمین تا آسمان فرق می‌کرد.

این کتاب به ما کمک می‌کند درک درستی از زندگی همسران شهدا پیدا کنیم. روزهای بی آینه تلاش کرده همهٔ حقیقت را بگوید و از روایت گزینشی، رمانتیک و رویاپردازانه دوری کند. منیژه لشکری نمی‌تواند با جنگ کنار بیاید. جنگ جلوی زندگی آرام و عاشقانهٔ او را گرفته است. حسین را با بی‌رحمی از او ستانده. اما او تلاش می‌کند خودش را دوباره پیدا کند و به زندگی معنایی جدید بدهد. او پای هدفی ایستاده که شاید آن را قبول ندارد. اما آن‌قدر مردانه ایستاده که امثال ما باید تمام‌قد به احترامش بایستیم و هماره او را ستایش کنیم.