شاید بتوان گفت دوران مبارزه حق و باطل، تاریخی به بلندای آفرینش انسان توسط خداوند دارد؛ اما از اساسی ترین ستیزه جویی‌ها، جریان‌شناسی انحراف با محوریت یهود است.
کتاب دو جلدی دشمن شدید اثر حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی طائب است. «جریان‌شناسی انحراف در تاریخ با محوریت یهود» نخستین جلد از مجموعه کتاب‌ «دشمن شدید» است که با رویکرد تاریخی بصیرت‌افزا و رصد جریان حق و باطل و دشمن‌شناسی تدوین شده‌است. 
با شناسایی و شناساندن این جریان، ریشه جریانات جاری در سطح بین‌الملل، منطقه و کشور روشن خواهد شد. اصل و اساس این پژوهش، برگرفته از تحقیقات و دروس تاریخ استاد معظم حوزه علمیه قم حضرت حجت‌الاسلام و المسلمین مهدی طائب است که به همت محققان ارجمند به شکل کنونی آماده شده است. فصل اول این کتاب با انبیاء پیش از بنی اسرائیل آغاز می‌شود و بعد از آن به ترتیب تاریخ انبیای اولولعزم تا پیامبر اسلام با رویکرد ذکر شده بررسی و بیان می‌شود. 
 جلد دوم کتاب دشمن شدید به جریان‌شناسی حق و باطل پس از پیامبر اسلام با تمرکز بر نقش یهود و جریان نفاق پرداخته است.
در جلد دوم کتاب به موضوعاتی همچون یهود و شهرهای مهم اسلامی، تبارشناسی بنی امیه، اقدامات جبهه باطل پس از پیامبر و اقدامات جبهه حق در برابر جبهه باطل و منحرف شده‌ یهود و پیوانش می‌پردازد.
یهودیان از مدینه تا دیوار قدس را مانع گذاری کرده بودند، زیرا اگر پیامبر قدس را می گرفت، سازمان یهود از رسیدن به آرزوی بزرگ خود که حاکمیت جهانی بود، ناامید می شد و آتش این فتنه بزرگ که جهان را در خود می سوزاند، خاموش می گشت. قدس مرکز اصلی آنها بود و در کتاب مقدس آنها اهمیت ویژه ای داشت.
یهود برای جهانی شدن باید سه مرحله را پشت سر می گذاشت: فتح قدس، فتح نیل تا فرات و نهایتا فتح بقیه جهان. عده ای را باید بت و مشغولیت های کاذب و عده ای دیگر را با شراب، شهوت و پول ساکت می کرد. از این رو، مدتی که از حکومت "یوشع (ع)" گذشت و حاکمیت به مذاق بنی اسرائیل خوش آمد، انحراف ها آغاز و فاصله حاکمان از پیامبران بیشتر شد.  تفکر حاکمیت بنی اسرائیل بر جهان در بین آنان لانه کرد و تفکر یهودی یا به تعبیر دیگر صهیونیستی را پدید آورد. تلاش انبیاء این بود که اینان را از این تفکر انحرافی، خارج سازند و به نیروی های مومن و مخلص تبدیل کنند. گرچه برخی تعریف اصطلاحی تاریخ را علم به حوادث گذشته بشری دانسته اند، اما واقعیت این است که این نگاه به تاریخ، نمی تواند در حال و آینده جوامع، مفید و موثر باشد. 
در حقیقت، تاریخ، علم به وقایع درس آموز و عبرت انگیز داشته و قوانین و سنن الهی حاکم بر آن وقایع است تا از آن وقایع و عوامل، درس عبرت گرفته شود و وضعیت موجود و آینده در جهت مطلوب تغییر یابد. این نوع نگاه به تاریخ، بصیرت افزا و راه گشای افراد و جوامع بشری است؛ به طوری که هیچ گاه، کهنه نمی شود و در گذشته باقی نمی ماند. در این رویکرد، گذشته چراغ راه آینده قرار می گیرد.