این انجمن نهادی است که تأیید دروس مدارس کتابداری و اطلاع‌رسانی، صدور گواهینامه‌های حرفه‌ای، تدوین رهنمودها، و تعیین استانداردهای مربوط را در انگلیس برعهده دارد و در سال ۱۸۷۷، یعنی یک سال پس از ایجاد انجمن کتابداران امریکا، تأسیس شده است.

تاریخچه. دلایل چندی در تشکیل انجمن کتابداران انگلیس دخیل بوده است. تأسیس انجمن کتابداران امریکا در سال ۱۸۷۶ اولین انگیزه این حضور بود. دومین انگیزه، قانون تأسیس کتابخانه‌های عمومی در انگلیس بود که بیست‌وپنج سال قدمت داشت و به گسترش مداوم کتابخانه‌ها و حضور کتابداران انجامید. اما، مؤثرترین انگیزه از جانب ای. دبلیو. بی. نیکلسون پدید آمد. وی در اوایل سال ۱۸۷۷ در نگارش مقاله‌ای با "فرهنگستان همایش کتابداران فیلادلفیا همکاری کرد و اندکی بعد همایش بین‌المللی کتابداران در لندن را در "تایمز" مطرح ساخت. این فکر با سرعت قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت و مقدمات چنین همایشی آماده شد؛ و در مؤسسه لندن در میدان فینسبری، محلی که نیکلسون کتابدار آن بود، برگزار گردید.

این همایش مورد توجه ۲۱۶ کتابدار که نمایندگان ۱۴۰ کتابخانه بودند قرار گرفت. تمایل بین‌المللی از طریق نمایندگان کشورهایی نظیر استرالیا، بلژیک، دانمارک، فرانسه، آلمان، یونان، ایتالیا، و ایالات متحده و نیز آنهایی که از انگلیس آمده بودند انعکاس یافت. در آخرین روز همایش، پنجم اکتبر ۱۸۷۷، حاضران به این نتیجه رسیدند که انجمن کتابداران انگلیس تأسیس شود. اساسنامه اصلی انجمن سعی در تشویق عضویت در سطح وسیع داشت و مهم‌ترین هدفش متحد کردن همه کسانی بود که دست‌اندرکار یا علاقه‌مند به کار کتابخانه بودند تا از آن طریق، بهترین شکل اداره کتابخانه‌های موجود یا کتابخانه‌های جدید در حال تأسیس انجام گیرد. عضویت در انجمن برای همگان آزاد بود و این امر سبب شد که این انجمن در شمار اعضای اولیه خود دانشمندانی از قبیل بنجامین جووِت، استانلی جونز، مارک پاتیسون، ماکس مولر، و الکساندر بلâجام را داشته باشد.

در دو دهه اول عمر انجمن، روند دانشگاهی و کتابشناختی مسلط بود، اما با گسترش فعالیت‌های کتابخانه‌های عمومی در دهه ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰، کتابداران کتابخانه‌های عمومی که به انجمن ملحق شده بودند انتظار داشتند که به مقوله‌های عملی از جمله رده‌بندی، فهرستنویسی، و دسترسی آزاد به منابع توجه و دقت بیشتری مبذول شود و، از این رو، کتابداران کتابخانه‌های عمومی سریعاً کنترل انجمن را به‌دست گرفتند.

انجمن کتابداران انگلیس به کتابخانه‌های غیرعمومی توجهی نداشت و هیچ‌گونه تشویقی برای پیوستن کتابداران کتابخانه‌های تخصصی و دانشگاهی به انجمن انجام نداد. این طرفداری از کتابخانه‌های عمومی مستقیماً به تشکیل انجمن کتابخانه‌های تخصصی و دفاتر اطلاعاتی (اسلیب)* در سال ۱۹۲۶؛ انجمن کتابخانه‌های آموزشگاهی در سال ۱۹۳۷؛ و همایش دائمی کتابخانه‌های ملی و دانشگاهی (اسکونول) در سال ۱۹۵۰ انجامید.

طی سال‌ها، جنبش‌های متعددی برای تشکیل فدراسیونی از سازمان‌های مربوط به کتابداری و اطلاع‌رسانی در سراسر انگلیس انجام گرفت؛ اما هیچ‌یک موفق نبود. در سال ،۱۹۸۹ ویلفرید ساندرز در این زمینه بررسی‌یی انجام داد. >به‌سوی سازمان متحد حرفه‌ای کتابداری، اطلاع‌رسانی، و خدمات اطلاعاتی: نظری شخصی، جزوه‌ای بود که اسلیب، ایز، و انجمن کتابداران انگلیس را متحد می‌ساخت. هر سه سازمان طرح اولیه‌ای پیشنهاد کردند و انجمن کتابداران آمادگی توجه و پیروی از پیشنهادها را اعلام داشت؛ اما نهادهای دیگر، رفتاری غیرصمیمانه داشتند تا اینکه در سال ۱۹۹۱ این اندیشه کاملاً نابود شد.

فعالیت‌های آموزشی. از سال ۱۸۸۰ به بعد، انجمن کتابداران عمیقاً فعالیت خود را به گسترش آموزش و تربیت کتابداران و کمک‌کتابداران معطوف ساخت. در همین سال، کمیته‌ای برای تربیت و کارآموزی کمک‌کتابداران کتابخانه‌ها تأسیس شد. برنامه درسی آن در سال ۱۸۸۴ مورد تأیید قرار گرفت و نخستین آزمون در سال ۱۸۸۵ برگزار شد.

در دهه ۱۹۲۰، امتحانات انجمن کتابداران از شش بخش تشکیل می‌شد که گذراندن چهار بخش آن مجوزی برای کسب رتبه علمی به‌عنوان عضو وابسته انجمن کتابداران[۶] به‌شمار می‌آمد و گذراندن همه شش مرحله منجر به عضویت پیوسته می‌شد. در طی دهه ۱۹۳۰، انجمن کتابداران برنامه درسی سه‌مرحله‌ای ـ ابتدایی، متوسطه، و نهایی ـ را تصویب کرد. کسانی که مرحله متوسطه را می‌گذراندند، کمک‌کتابدار و آنهایی که دوره نهایی را می‌گذراندند به‌عنوان کتابدار به عضویت انجمن در می‌آمدند.

در این دوره فقط یک مدرسه کتابداری در انگلیس وجود داشت. دوره کارشناسی ارشد در سال ۱۹۱۹ در کالج دانشگاهی لندن تأسیس شد. انجمن کتابداران برای تأسیس مدارس دیگری تلاش کرد که اکثراً در سال ۱۹۴۰ و در حدود جنگ جهانی دوم آغاز گردید و در سال‌های پایان جنگ واقعیت یافت.

اصلاحات نظام آموزشی به‌تدریج آغاز شد و سرانجام امتحانات انجمن کتابداران در سال ۱۹۸۵ منسوخ گردید. در سال ۱۹۹۱ انگلیس ۱۶ مدرسه کتابداری داشت. با این همه، انجمن به تلاش‌های خود در آموزش و کارآموزی از طریق برگزاری دوره‌هایی برای دانشجویان پیشرفته و کتابداران تجربی و ثبت نام کمک‌کتابداران و اعضا ادامه داد.

عضویت. تعداد اعضای انجمن کتابداران در سال ۱۸۸۳ کمتر از ۴۰۰ نفر بود که در اواخر قرن نوزدهم ۶۳۳ نفر و در ۱۹۲۸، یعنی ۵۰ سال پس از تأسیس، فقط به ۸۹۷ نفر رسید. انجمن کمک‌کتابداران کتابخانه‌ها که در سال ۱۸۹۵ تأسیس شده بود در سال ۱۹۲۲ به انجمن کمک‌کتابداران تغییر نام یافت. این انجمن در طول سال‌ها، تلاش خود را به آموزش و کارآموزی کتابداران معطوف داشت و اعضای قابل ملاحظه‌ای نیز جلب کرد. سپس در سال ۱۹۳۱ بخشی از انجمن کتابداران انگلیس شد و اعضای خود را به این انجمن منتقل کرد.

در خلال جنگ، نقصانی هرچند اندک، در شمار اعضا پدید آمد؛ لیکن پس از سال ۱۹۴۵ افزایشی مداوم ایجاد شد و تعداد اعضای انجمن کتابداران در سال ۱۹۵۰ از مرز ۰۰۰,۱۰ نفر گذشت و در سال ۱۹۶۵ به ۰۰۰,۱۵ و در سال ۱۹۳۷ به ۰۰۰,۲۰ نفر رسید. در سال ۱۹۸۰، این انجمن بیش از ۰۰۰,۲۵ عضو داشت، و هرچند تعداد کل اعضا از آن زمان به بعد اندکی کاهش داشته، باز هم در سال ۱۹۹۰ دارای بیش از ۶۰۰,۲۴ عضو بوده است. مهم‌ترین عامل این افزایش پس از سال ۱۹۴۵، یکی گسترش تعداد و تنوع کتابخانه‌ها در انگلیس و دیگری توجه به وجه اقتصادی بود که انجمن در قبال همه جنبه‌های حرفه‌ای برعهده گرفت.

در سال ۱۹۹۰، انجمن کتابداران دو نوع عضویت جدید نیز به‌وجود آورد؛ یکی اعضای وابسته و دیگری اعضای پشتیبان. اعضای وابسته کسانی بودند که در کتابخانه‌ها و مراکز اطلاع‌رسانی شاغل بودند، اما پست‌های دیگر غیرحرفه‌ای یا نیمه‌حرفه‌ای داشتند. اعضای پشتیبان افرادی بودند که در کتابخانه‌ها یا مراکز خدمات اطلاع‌رسانی کار نمی‌کردند، اما نسبت به اهداف انجمن تعلق خاطر داشتند. در پایان سال ۱۹۹۰، تعداد ۴۰۰ عضو وابسته ثبت نام کرده بودند، که به شورای انجمن کتابداران معرفی می‌شدند. انجمن در حال حاضر کمیته‌ای برای اعضای وابسته دارد.

اداره مرکزی. انجمن کتابداران انگلیس تا سال ۱۹۸۰ دفتر مرکزی نداشت. در این سال مک آلیستر دفتری در انجمن سلطنتی پزشکی و جراحی در اختیار انجمن قرار دارد. در خلال سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۲ دفتر انجمن چهار بار تغییر محل داد.

در سال ۱۹۲۸، در اداره مرکزی دائمی خود مستقر شد. در سال ۱۹۳۱ با مساعدت‌های بنیاد کارنگی انجمن کتابداران در سرای چاسر گشایش یافت. سرای چاسر کعبه کتابدارانی شده بود که به لندن سفر می‌کردند و تمامی شوراها، کمیته‌ها، و همایش‌ها در آنجا برگزار می‌شد. در خلال جنگ جهانی دوم، اداره مرکزی انجمن برای مدتی به لانس استون در کورن وال منتقل گردید. بر اثر انفجار بمب، خسارات فراوانی به ساختمان کتابخانه ملی مرکزی وارد شد و سرای چاسر نیز از آسیب در امان نماند.

همایش‌ها. انجمن کتابداران انگلیس سالانه به‌جز سال ۱۹۱۴ و سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵، همایش‌هایی برگزار کرده است. جنگ جهانی اول باعث گردید همایشی که قرار بود در آکسفورد برگزار شود لغو گردد، اما همایش‌های سالانه از ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۸ در لندن برگزار شد. پس از جنگ جهانی اول، نخستین همایش سالانه در سپتامبر ۱۹۱۹ در سات پورت برگزار شد و نخستین همایش بعد از جنگ جهانی دوم در ماه مه سال ۱۹۴۶ در بلاک پول تشکیل گردید. شکل همایش‌ها در طی سال‌ها اندکی تفاوت کرده ولی پیوسته ادامه یافته است.

انتشارات. از زمانی‌که انجمن تأسیس شد، "مجله امریکایی کتابداری" را به‌عنوان ارگان رسمی خود پذیرفت، با این شرط که کلمه امریکایی از عنوان آن حذف شود. این موافقت از سال ۱۸۷۷ تا سال ۱۸۸۲ دوام یافت. در سال ۱۸۸۰ نشریه‌ای با نام >یادداشت‌های ماهانه شروع به کار کرد که در سال ۱۸۸۳ تنها مجله انجمن کتابداران انگلیس بود. در سال ۱۸۸۴"وقایعنامه کتابداری" شروع به کار کرد که تا سال ۱۸۸۸ دوام داشت و از سال ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۸>مجله کتابداری نشریه رسمی شد که با نارضایتی‌های فراوانی همراه بود و جیمز داف براون* که کاسه صبرش از تأخیر نشر این مجله لبریز شده بود، در ژوئیه ۱۸۹۸ مراسم افتتاحیه "دنیای کتابداری " را جشن گرفت. اما انجمن کتابداران سرگرم انتشار نشریه‌ای متعلق به خود بود و در ژانویه ۱۸۹۹ نخستین شماره "پیشینه انجمن کتابداران" که هنری گوپی سردبیر آن بود منتشر شد و از آن زمان به‌طور منظم انتشار یافت.

در ژانویه ۱۹۷۶ نشریه "پیشینه" برای نخستین بار به سردبیری روزنامه‌نگاری حرفه‌ای منتشر شد. این انجمن در سال ۱۹۶۹ مبادرت به انتشار >مجله کتابداری کرد، که دارای مقالاتی مفصل‌تر از "پیشینه" بود و فضای بیشتری را به بررسی متون حرفه‌ای اختصاص می‌داد. امروزه این فصلنامه با عنوان "مجله کتابداری و اطلاع‌رسانی" منتشر می‌شود.

نخستین سالنامه انجمن کتابداران در سال ۱۸۹۲ منتشر شد، که تا سال ۱۹۳۲ عملاً سالانه نبود؛ اما از آن پس به‌طور منظم منتشر شده و شامل سیاهه اسامی اعضای شورا و کمیته است و جزئیات شاخه‌ها و گروه‌ها را ارائه می‌دهد و متونی را که امتیاز سلطنتی گرفته‌اند، آیین‌نامه‌ها، و نیز سیاهه اعضای انجمن را منتشر می‌کند.

از سال‌های میانی دهه ۱۹۳۰، انجمن برای برنامه انتشاراتی نیرومندی تلاش کرده است و سلسله انتشاراتی از قبیل >تحقیقات جاری، >چکیده‌نامه کتابداری و اطلاع‌رسانی، و >نمایه فن‌آوری انگلیسرا فراهم ساخته است. از دیگر انتشاراتی که انجمن کتابداران در طی سال‌ها با آنها همکاری داشته >قواعد فهرستنویسی انگلو ـ امریکن و >راهنمای والفورد برای منابع مرجع است.

در سال ۱۹۹۰ تغییراتی بنیادی رخ داد و انجمن توانست تعداد ۲۹ عنوان نشریه جدید ـ در مقایسه با ۲۱ عنوان در سال ۱۹۸۹ ـ منتشر کند.

شعبه‌ها و گروه‌ها. تاریخ ایجاد شعبه‌های انجمن کتابداران به سال ۱۸۹۶ بازمی‌گردد که در آن، شعبه شمال غربی به‌وجود آمد و بقیه شاخه‌های ناحیه‌ای متعاقب آن تأسیس گردید که تعدادی از آنها، مانند بریستول و بیرمینگام، مبنای شهری داشتند. وسیع‌ترین شعبه مربوط به لندن و حومه آن بود که در سال ۱۹۲۳ افتتاح گردید. انجمن کتابداران اسکاتلند در سال ۱۹۰۸ تأسیس و در سال ۱۹۳۱ تبدیل به یکی از شعبه‌های انجمن کتابداران انگلیس شد. با تشکیل شعبه‌های یورکشایر و جنوب غربی در سال ۱۹۴۹، انجمن کتابداران انگلیس همه بریتانیا را زیر پوشش قرار داد. ایالت ویلز تحت پوشش انجمن کتابداران ویلز که شعبه‌ای از انجمن کتابداران انگلیس بود در آمد و سرزمین ایرلند شمالی نیز با شعبه ایرلند شمالی پوشش داده شد. اعضای انجمن کتابداران انگلیس به خودی خود به عضویت شعبه محلی که در آن اقامت داشتند یا کار می‌کردند در می‌آمدند. هم اکنون انجمن کتابداران انگلیس دارای ۱۲ شعبه است که هر یک نماینده‌ای انتخابی در شورا و انجمن دارد.

ایجاد گروه‌ها از سال ۱۸۹۵، یعنی زمانی‌که انجمن کمک‌کتابداران به‌وجود آمد، آغاز گردید. این انجمن در زمان تأسیس نهادی مستقل بود؛ اما در سال ۱۹۳۰، زمانی‌که انجمن ایجاد بخش‌هایی را برای دانشگاه‌ها، کتابخانه‌های تحقیقاتی، و کتابخانه‌های حومه شروع کرد؛ به‌صورت بخشی از انجمن کتابداران انگلیس در آمد. از سال ۱۹۴۵، شورای انجمن کتابداران برای جذب عضویت کتابداران انواع کتابخانه‌ها، تلاش بیشتری کرد و بخش‌های بیشتری تأسیس شد، که بخش کتابخانه‌های جوانان، کتابخانه‌های پزشکی، مرجع، و کتابخانه‌های اختصاصی از آن جمله‌اند. درسال ۱۹۶۲، پیرو پیشنهاد پذیرفته‌شده هاگ باری، بخش‌ها به گروه‌ها تغییر نام دادند. گروه‌هایی نیز برای کتابخانه‌های بیمارستان‌ها، مراجعه‌کنندگان معلول، تاریخ کتابداری، فهرستنویسی و نمایه‌سازی، کتاب‌های کمیاب، و کتابداری بین‌المللی به‌وجود آمد. گروه‌های دیگری نیز تا سال ۱۹۹۱ تأسیس شد که جمعاً ۲۳ گروه را تشکیل می‌داد. گروه‌ها نیز مانند شعبه‌ها سرگرم نشر مجلاتی از قبیل >مجله کتابخانه عمومی، >تاریخ کتابخانه، و >مروری بر کتابخانه جوانان و برگزاری همایش‌هایی در همه نقاط کشور بودند. از سال ۱۹۸۸ هر گروه نماینده‌ای انتخابی در شورای انجمن کتابداران انگلیس دارد.

امور حال و آینده. انجمن کتابداران، در طی سال‌ها، به‌عنوان بخشی از تلاش‌های خود برای زنده نگاه‌داشتن آرمان‌های بانیان انجمن بر مسائلی از قبیل سانسور، حق مؤلف، و هزینه‌های کتابخانه‌ها نظارت داشته است. انجمن اتحادیه‌ای بازرگانی نیست؛ لیکن در زمینه حقوق و شرایط خدمتی اعضا در همه سطوح توصیه‌هایی داشته و رهنمودها و خط‌مشی‌هایی برای کتابخانه‌های عمومی، آموزشگاهی، بیمارستانی، و دیگر انواع کتابخانه‌ها تدوین کرده و سازمان‌هایی را که کتابخانه‌ها به آنها وابسته‌اند به حفظ حداقل استانداردهای خدمتی ترغیب کرده است.

در سال 2002 انجمن کتابداران انگلیس (AL) با موسسه اطلاع رسانی دانشمندان (IIS) ادغام شد و از اتحاد این دو، موسسه خبره کتابداری و اطلاع رسانی Chartered Institute of Library and Information Professionals به وجود آمد.