جنگ خیابانی
نویسنده: سید نظام مولا هویزه
موضوع: جنگ عراق و کویت , ۱۹۹۱ – ۱۹۹۰ عراق – جنبشها و قیامها
محل نشر: تهران
ناشر: حوزه هنرى سازمان تبلیغات اسلامی
سال نشر: ۱۳۷۰
صفحات: ۷۸ ص

این کتاب در مورد قیام شیعیان عراق پس از جنگ نفت است و واقعه از زبان پناهندگان عراقی به کشورهای همسایه نگارش یافته است. «جنگ خیابانی» در ۷۸ صفحه قیام مردم عراق و مصیبت‌هایی که پس از پیروزی‌های موقت تحمل کرده‌اند را به تصویر می کشد.

جنگ خیابانی، تلاش محدودی است که در حد توان به شرح و بیان جوانب گوناگون یک حادثه پیچیده و ریشه دار پرداخته است.
مجموعه مصاحبه‌هایی که با عده ای بسیاری از پناهندگان عراقی، درباره قیام مردم عراق پس از جنگ نفت، شده، کتاب جنگ خیابانی را تشکیل داده است.
سید نظام مولا هویزه در کتابش به قیام مردم جنوب عراق پرداخته و نوشته که پرداختن به قیام مردم شمال مجال گسترده تر می‌طلبد.
یک شنبه، ۱۷ شعبان ۱۴۱۱، ه، ق حوالی ساعت دو و نیم بعد از ظهر بود که قیام مردم نجف آغاز شد. در روز شانزدهم شعبان مردم کربلا نیز همدوش با شهرهای دیگر عراق حرکت حماسی خودشان را آغاز کردند.
۷۸ صفحه درباره قیام مردم عراق و مصیبت‌هایی که پس از پیروزی‌های موقت تحمل کردند.
خیلی از ان ماجرا نمی‌گذرد، که مولا هویزه آن را مکتوب و خواندنی می‌کند. پس از گذشت چند ماه، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی آن را به چاپ می‌رساند.
و حس کردن نو میدی ملتی پس از امیدی نزدیک … و آن گاه مصیبتی که در مظلومیت و مغلوبیت می‌کشند…

با خواندن این کتاب «جنگ خیابانی»، همه آن تلخ و شیرین را مرور کنیم و ظلم صدام و آمریکا را در مواجهه با مردم عراق بخوانیم. ظلم‌های حزب بعث به خارج از مرزهای عراق محدود نمی‌شود. مردم عراق نیز سخت گرفتار ددمنشی‌های آنان بودند.

جنگ خیابانی را با دقت مطالعه کنیم و خواندن آن را به همه تاریخ دوستان و عاشقان کتاب سفارش دهیم. اینجا یک روی دیگر سکوی جنایت‌های صدامیان مرور می‌شود. دقت در آن ضروری است؛ و بدون خواندن جنگ خیابانی، دایره مطالعه ما کامل نمی‌شود.

تقریظ مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)
بسم الله الرحمن الرحیم
ـ تلخ است و شیرین. اینکه ملت مظلوم عراق ـ‌ و اینبار نیز مثل بیشتر دفعات قبل، شیعیان ـ قیام کرده و شهامت ورزیده و بر دشمن ضربه وارد کرده‌اند، شیرین است. اما اینکه اینبار هم دست خباثت سلطه گران بین‌المللی، بر تخت قدرت نشستگان را از انقلابیون برای خود مفیدتر یافته و بنحوی ـ ولو غیر مستقیم ـ به آنان برای سرکوب اینان کمک رسانده‌اند، تلخ است. تلخ است خواندن و شنیدن و حسّ کردن نومیدی ملتی پس از امیدی نزدیک.. و آنگاه مصیبتی که در مظلومیت و مغلوبیّت می‌کشند..
رجب۱۴۱۲