تاسیس: ۱۹۸۰م.

وبگاه: www.pnri.go.id

موقعیّت: جاکارتا

اَندونِزی یا بطور رسمی جمهوری اندونزی کشوری است که در آسیای جنوب شرقی و اقیانوسیه قرار دارد. اندونزی یک مجمع‌الجزایر متشکل از ۱۷٬۵۰۸ جزیره و ۳۳ استان است.

اندونزی با جمعیت ۲۳۸ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا است. نظام سیاسی این کشور جمهوری با انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می‌باشد. پایتخت اندونزی جاکارتا است.

زبان رسمی این کشور زبان اندونزیایی و واحد پول آن روپیه است. مردم این کشور از اقوام گوناگونی می‌باشند که جاوه‌ای‌ها با حدود ۴۰ درصد بزرگ‌ترین قوم هستند و پس از آن‌ها سوندانی‌ها با ۱۵ درصد قرار دارند. جاوه‌ای‌ها بر امور سیاسی اندونزی چیرگی دارند.

۸۶٫۱ درصد از مردم اندونزی مسلمان هستند و اسلام توسط بازرگانان دریانورد مسلمان به این منطقه رسید. اندونزی در ۱۷ اوت ۱۹۴۵ از هلند استقلال یافت و استقلال آن در ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹ به‌رسمیت شناخته شد.

تاریخچه

اندونزی، با هزاران جزیره‌ای که در آن وجود دارد، دارای هویت اجتماعی و فرهنگی متنوعی است. در این کشور، زبان‌های محلی بسیاری وجود دارد و خوشبختانه زبان مالی از همان ابتدا به‌عنوان زبان میانجی پذیرفته شد. از این زبان به‌عنوان ابزار ارتباطی در تجارت میان چینی‌ها، هندوها، اعراب، پرتغالی‌ها، و بعدها آلمانی‌ها و همچنین به‌منظور گسترش مذهب استفاده شده است. زبان مالی به‌عنوان زبان اندونزیایی رشد کرد و بعدها به‌عنوان زبان ملی ارتقا یافت.

در قرن نوزدهم، دولت استعماری آلمان شیوه غربی آموزش را در اندونزی معرفی کرد، اما فقط با تأسیس برنامه محلی در سال ۱۹۰۸ بود که خواندن در دسترس عموم مردم قرار گرفت. حدود سال ۱۹۱۸، اداره‌ای که مسئول ترویج مطالعه در میان مردم بود شروع به تأسیس کتابخانه‌های سیّار کرد. در دوران استعمار آلمان، کتابخانه‌های تخصصی که برای حمایت از برنامه‌های استعماری تأسیس شده بود توسعه بیشتری نسبت به کتابخانه‌های عمومی یافت.

کتابخانه ملی اندونزی در سال ۱۹۸۰با وظایف زیر آغاز به کار کرد :

حفاظت از آثار چاپی ملی

جمع آوری آثاری که توسط اندونزی ها یا درباره ی کشور اندونزی در هر نقطه از جهان چاپ می شود

چاپ کتابشناسی ملی

ایفای نقش مرکز ملی به منظور همکاری بین کتابخانه ای در کشور و خارج از کشور

در اواسط دهه ی ۱۹۸۰لایحه ی قانون واسپاری در مجلس اندونزی به تصویب رسید و در سال ۱۹۸۴مجموعه ی کتابخانه به ۶۵۰۰۰۰جلد رسید و در حالی که ساختمان جدید کتابخانه در دستور بحث و بررسی بود، کتابخانه به محلی موقتی انتقال یافت.

اگر چه رسما کتابخانه ملی در اواسط ۱۹۸۰  ایجاد شد ، اما ادغام کاملا جدید آن را می توان در ماه ژانویه ۱۹۸۱ دانست. تا سال ۱۹۸۷ کتابخانه ملی در سه مکان جداگانه، قرار داشت. کتابخانه موزه ملی، کتابخانه تاریخ، علوم سیاسی و اجتماعی و کتابخانه مرکز مطالعات و توسعه.

به ابتکار مرحوم خانم تین سوهارتو ، از طریق کمک های مالی، ساختمان قدیمی کتابخانه ملی بازسازی و کتابخانه دارای زیربنایی به مساحت ۱۶۰۰۰ مترمربع در ۹ طبقه ساختمان جدید شد.

با تکمیل ساخت و ساز ساختمان های جدید و انتقال کلیه مجموعه ها زیر یک سقف که قبلا در مکان های مختلف در جاکارتا پخش شده بودند رسماً کتابخانه ملی جمهوری اسلامی با حضور رئیس جمهور و خانم تین سوهارتو در ۱۱ مارس ۱۹۸۹ افتتاح گردید.

با توجه به ادغام مجموعه ها در حال حاضر مجموعه ای بالغ بر ۱۱۰۰۰۰۰ و ۷۰۰ نفر پرسنل دارد.

کتابخانه ملی در حال حاضر تبدیل به یک کتابخانه ملی در معنای کامل، یک موسسه است که نه تنها به اعضای انجمن های دانش خاص خدمت می کند، بلکه به تمامی اعضای جامعه خدمت می نماید. اگر چه به روی عموم باز است، اما مجموعه آن بسته است و نمی توان منابع را به قرض گرفت تا به خانه ببرند.

تصاویر کتابخانه