تحلیل کنایه و نوکرد آن در شعر معاصر(محمد علی بهمنی،حسین منزوی،قیصر امین پور)
استاد راهنما: دکترمحمد علی شریفیان
استاد مشاور:دکتر محمد ریحانی
نگارش:طیبه مقتدری ؛دانشگاه آزاد شیروان؛ 1389.
شماره ثبت:31772
چکیده
کنایه به عنوان یکی از عناصر خیال از گذشته تا امروز در زبان و بیان فارسی حضور داشته است.از این رو بسیاری از کنایه ها به دلیل آمیختگی با مجاز،ایهام،تمثیل و....باید براساس فحوای کلام،شواهد و قراین شناخته شوند.بهمنی،منزوی،امین پور می کوشند تا از زبان امروزی در نهایت سادگی و روانی در شعر خود استفاده کنند و با رعایت معنی کنایه در فرهنگ ها و برقرارکردن پیوند با سایر آرایه ها بر زیبایی و ماندگاری شعر خود بیفزایند.با توجه به بررسی و تحلیل کنایه در اشعار شاعران یاد شده،می توان گفت که کنایه ها در شعر امروز بیشتر از نوع فعلی،قریب وایما هستند که در زبان،زاده می شوند و به حیات خود ادامه می دهند.این پژوهش،کوششی است برای شناخت انواع کنایه و نیز بررسی و تحلیل پیوند آنها با سایر صور خیال در محور عمودی و افقی کلام که ذهن خواننده را به زنجیره ای از تصاویر متناسب به هم سوق می دهد و مفهومی نو را به او القا می کند.
کلید واژه: کنایه،آرایه های ادبی،شعر معاصر،محمد علی بهمنی،حسین منزوی،قیصر امین پور
کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی
