المشاعر از آثار حكيم صدرالمتألهين شيرازى (979- 1050ق) است كه متن عربى آن همراه با ترجمه و شرح فارسی و همچنين ترجمه فرانسوى در اثر حاضر جمع شده است.
نام كتاب بنا به تصريح مصنف آن مشاعر است و ناميدن كتاب به اين نام از آن جهت است كه مصنف، مطالب هر يك از چهار بخش اصلى كتاب يعنى فاتحه و سه منهج آن را به چند مشعر تقسيم نموده و از آنجا كه مشاعر جمع مشعر است اين عنوان را براى كتاب برگزيده است.
اين كتاب پيرامون اثبات وجود خداوند و بيان اسماء و صفات و افعال او تأليف شده است و از آنجا كه اين نوع مباحث توقف بر معرفت وجود و احكام آن دارد بخشى از كتاب با عنوان الفاتحه به احكام وجود اختصاص يافته است.
اهميت اين كتاب را مى‌توان در دو جهت دانست:
1- اين كتاب دربرگيرنده افكار و انديشه‌هاى نهايى صدرالمتألهين پيرامون احكام وجود و صفات و افعال مبدأ هستى است. افكار و انديشه‌هايى كه پس از عمرى مطالعه و تحقيق در منابع فلسفى و كلامى و عرفانى و روايى و قرآنى و نيز پس از عمرى مجاهده و رياضت و كشف و شهود بدست آمده است. به همين دليل مطالب اين كتاب چه از حيث محتوا و چه از حيث بيان و تعبير از پختگى خاصى برخوردار است و كمتر اثرى از آثار صدرالمتألهين از اين جهت به پايه آن مى‌رسد.
2- روشى كه صدرالمتألهين در عرضه مباحث در اين كتاب بكار گرفته است به اهميت و اعتبار آن افزوده است. زيرا از آنجا كه هدف و غرض اصلى او اثبات وجود حق و تبيين صفات و افعال او بوده مباحث كلى پيرامون وجود و احكام آن را آن گونه عرضه نموده است كه در تحقق اين غرض مفيد افتد. لذا به مباحث جنبى و قيل و قال‌هاى بى‌حاصل نپرداخته و لب لباب مطالب را به صورتى دقيق و مبرهن و منقح و پيراسته از زوائد عرضه نموده است. از آنجا كه شناخت وجود احكام آن اساس و محور اصلى در معرفت مبدأ و معاد است به نحو شايسته‌اى به وجود و احكام آن و به خصوص به اصالت وجود و اثبات آن پرداخته و با ارائه هشت برهان و طرح هشت پرسش و پاسخ به آنها اين اصل مبنايى را به اثبات رسانيده است و به همين دليل اين كتاب را بهترين كتاب در وجود شناسى دانسته‌اند.
