میزگردی با حافظ: مطالعه ای بر گوته، امرسون، نیچه_ ادبیات تطبیقی

استاد راهنما: مژگان ابشاوی

نگارش: ناهید صحرانورد، دانشگاه پیام نور شیراز- 1397

چکیده

زبان، ادبیات و هنر هیچ ملتی نمی تواند بی تاثیر بماند. ملتها بر یکدیگر تاثیر می گذارند، با این حال تاثیرات دو جانبه زمانی آ شکار می شود که هنر و ادبیات یک ملت با دیگری مقایسه شود. در قرن هفدهم اروپاییان گنجینه غنی ادبیات فارسی را کشیدند. حافظ به عنوان بزرگترین استاد غزلسرایی شناخته شد. افسون غزلیاتش بسیاری از خوانندگان غربی را که او و شاهکارش را میشناسند مجذوب خود ساخته است. دیوان حافظ بیشتر از طریق علاقه شدید گوته برای غرب شناخته شده است. گوته هنر ونبوغ حافظ را می ستود. او در حافظ صدای نجوا دهنده ای از یک هنر غنی وخلاق را می شنید. به همان روش، امرسون پدر فلسفه تعالی گرایی، بین افکار خودش استعاره های عرفانی اش، الگوهای فل سفی اش و عرفان شرقی، مخصو صا حافظ تشابهاتی می یابد. فردریک نیچه نیز به عنوان یک هستی گرا با اشعار حافظ مواجه شده و مجذوب وی می گ ردد. او در حافظ بهترین نمونه از دیونو سو سی که برگرفته از معرفت است می یابد که بسیار فراوان در فلسفه اش می ستاید. این تحقیق از طریق مطالعه تطبیقی، تلاش می کند تا مهمترین شباهتها را بین جنبه شاعرانه و زیباشناسانه گوته و حافظ تفسیر نماید. همچنین توضیح می دهد که ایده های تعالی گرایانه امرسون عمیقا ریشه در معنویت حافظ دارد. و در نهایت، این مطالعه نشان میدهد که حافظ و نیچه هر دو هستی گرایانی هستند که با در نظر گرفتن انسان در زندگی واقعی در جستجوی انسان کامل می باشند. فلسفه آ نها به فلسفه ای مبتنی بر محوریت انسان و محوریت زندگی هدایت شده که به جای توجه به مفاهیم انتزاعی و مشکلات عقلانی به رنج های زندگی انسان توجه دارد.

کلید واژها: حافظ،غزل فارسی، گوته، زیباشناختی، عرفانی ، امرسون، تعالیگرایی، نیچه