تصحیح و تعلیق دیوان موذن خراسانی

استاد راهنما: علیرضا فولادی

نگارش: تکتم بهرامی؛ دانشگاه کاشان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، 1390

چکیده

محمد علی خراسانی مشهور و متخلص به موذن، از عارفان قرن 11 هجری و یکی از اقطاب ذهبیه است که دیوان شعری قریب به 3700 بیت از خود بر جای نهاده‌است. این پیر خراسانی در سبزوار زاده شد و همچون پدرش به سمت موذنی بارگاه شاه خراسان، علی بن موسی الرضا (علیه السلام) رسید. وی در روزگاران جوانی به فرقه‌ی ذهبیه پیوست و از مریدان شیخ حاتم زراوندی، قطب وقت این فرقه، گشت و پس از وی به منصب قطبیّت این فرقه نایل شد. موذن خراسانی چون بسیاری از عارف-شاعران به جولان اندیشه‌های عارفانه‌ی خود در عرصه‌ی شعر پرداخت و هر چند در سده‌ی یازده هجری می‌زیست، اشعار او را می‌توان ادامه‌ی شعر عرفانی سبک عراقی دانست. در دیوان او از نازک‌کاری‌ها و مضمون آفرینی‌های سبک هندی اثری دیده نمی‌شود. اشعار او ساده، روان وگیراست و چنانکه از قلم عارف- شاعران می‌زیبد چندان در بند آرایشات لفظی و دقت و وسواس در انتخاب قوافی نبوده‌است. در اشعار او سخن از عشق حقیقی بسیار است و اندیشه‌های صوفیانه بازتابی ژرف در دیوان او یافته‌است.آنچه پیش روست تصحیح دیوان این شاعر عارف است که در سه فصل ترتیب یافته؛ فصل اول مقدمه‌ای است بر زندگینامه و سبک اشعار وی که در سه سطح واژگانی، ادبی و فکری مورد بررسی قرار گرفته است. فصل دوم متن دیوان موذن خراسانی و اضافات نسخ را دربرگرفته و فصل سوم شامل تعلیقات و فهارسی است که بر متن اشعار این شاعر پیوست داده شده است.

کلید واژه ها: دیوان موذن، موذن خراسانی، شعر فارسی، کتب خطی

این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود می باشد.