در نشست تخصصی حافظ شناسی که با همکاری انجمن علمی- آموزشی معلمان زبان و ادبیات فارسی استان خراسان رضوی در محل کتابخانه تخصصی ادبیات کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی برگزار شد، جواد میزبان، به بررسی تاثیر نقش موقعیت اجتماعی در اشعارحافظ پرداخت.
وی گفت: دوره‌ زندگی حافظ عصر كشمكش بين دو آشوب بزرگ مغول و تيمور در ایران بود و شاعرانی که در این دوره ظهور پیدا می کند به سمت تصوف و عرفان حرکت می‌کنند.
میزبان ادامه داد: حافظ در پایان این دوره‌های فراز و نشیب تاریخی در قالب غزلیاتی پر از رمز و ایهام و استعاره به بیان مولفه‌های تاریخی و فرهنگی ایران پرداخته است.
وی حافظ را زبان گویای ضمیر ناخودآگاه ایرانی دانست و گفت: زبان حافظ، زبان پیچیده‌ای است و سالیانی است که در فهم و درک آن تلاش‌ها شده است.
این استاد دانشگاه افزود: اشعار حافظ آلوده به منابع دنیایی نشد و این امر سبب ماندگاری اشعار بود که این اشعار تنها 5 هزار بیت را شامل می‌شود و در حالی که بودند شاعرانی که هزاران بیت شعر سرودند اما بیتی از آن باقی نمانده است. 
وی اشعار حافظ را تمثیلی از مفاهیم آیات قرآن عنوان کرد وگفت: حافظ در بسیاری از اشعار خود به این امر اشاره دارد که اگر هر کاری در این دنیا انجام دهی حتی خوانش قرآن در 14روایت، آنچه در پایان برایت مایه رشد می‌شود عشق الهی است. 
وی اشعار حافظ را در بر دارنده سه نوع عشق ادبی، عرفانی و انسانی دانست و اظهار کرد: عبادت با عشق است که معنی پیدا می‌کند و عارف عاشق سرش به دنیا مشغول نمی‌شود.