کتاب داستان بریده بریده ؛ داستانی پژوهشی از حادثه کربلا
علیرضا نظری خرم
آنچه در کتاب داستان بریده بریده پیش روی خواننده محترم قرار گرفته، خیالات و بافته های ذهنی نویسنده نیست. نویسنده کتاب به دور از خیال پردازی، قصه را براساس منایع موجود کهن از قرن اول تا هشتم هجری نگاشته است. البته گاهی به ضرورت پردازش داستان، برداشت هایی آزاد اما وفادارانه و وسواس گونه از کتاب های حدیثی و تاریخی داشته است.
امروزه برای هر پژوهشی درباره تاریخ عاشورا چهار دسته منبع وجود دارد:
الف: منابع قابل استناد
ب: منابع غیرقابل استناد
ج: منابع متاخّر و معاصر
د: منابع مفقود
این داستان صرفاً به اتکاء منابع قابل استناد با قلمی متفاوت که ترکیبی از محاوره نویسی و شکسته نویسی است، به رشته تحریر درآمده است. شکسته نویسی، به رغم داشتن منتقدان ادبی، سبکی از نوشتن است که در آن، زبان گفتار در نوشتار وارد می شود. یعنی همان طوری که حرف می زنیم می نویسیم. به شکلی که خواننده احساس می کند نویسنده به دور از تکلف، صمیمانه با او صحبت می کند و این شیوه از نگارش، می تواند به جذابیت و سرعت در مطالعه کمک کند.
در این اثر پژوهشگر با مراجعه به اکثر منابع متقن موجود تا قرن هشتم که کمترین تحریف و دستبرد را به خود دیده اند به تعریف زوایای پنهان و آشکار تاریخ می پردازد. مخاطب در این کتاب ارزشمند ضمن اطلاع از چگونگی بروزحوادث، از اوضاع و احوال شهرهای مهم جهان اسلام و عملکرد مسلمین آگاه می شود. از همه مهم تر با خواندن این کتاب به شناخت افراد و اسامی مشهوری می رسد که شاید امروز به گونه ای دیگر از آن ها یاد می شود.
نویسنده در داستان بریده بریده زبانی خارج از عرف کتب تاریخی را برگزیده، او با زبانی محاوره و با گونه ای دوستانه و به دور از آرایه های سخنوری به نقل داستان هایی از دل تاریخ می پردازد تا بدین وسیله محاطبین بیشتری از اقشار مختلف را به خود جذب کند.
