عید قربان آمد و باز آ که قربانت شوم
همچو اسماعیل به فرمان خدا رامت شوم
حاجیان اندر دیار کعبه گشتند میهمان
میزبان من بیا تا من که مهمانت شوم
عید قربان است و هرکس م یدهد قربانی اش
آرزو دارم که قربانی قربانت شوم
عید روزه رفت و عید قربان می رسد نوروز هم
روز نوروز می رسی تا سبزی خوانت شوم
باغبان از شوق گلبن میرود در خواب مست
گلشن باغم بیا تا مست مستانت شوم
دشت ها پر لاله و باغها پر سنبل شده
تا به کِی خواهی که مجنون بیابانت شوم؟
مقدم جانان
عید قربان آمد ای جانم به قربان تو باد
جان من ای همدم من برخی جان تو باد
عید قربان است و بهتر نیست زین عیدی مرا
در چنین عیدی دل و جانم به قربان تو باد
سر چه باشد تا نثار مقدم جانان کنم
جان ناچیزم چو اسماعیل ارزان تو باد
ننگم آید در برت حرفی زما و من زنم
هرچه ما راهست یا رب جمله از آن تو باد
گر مرا شمس و قمر روزی تباریکی کشد
پایدار از بهر من نور درخشان تو باد
من بسی در حیرتم زان حسن و خوبی و کمال
تا ابد ای کاش جان مبهوت و حیران تو باد
تو گل من هستی و پائیز در راه تو نیست
طایر جان و دل من مرغ خوشخوان تو باد
ای خدا در عید قربان این بهین روز عزیز
جان «مردوخ» گر پذیری خود به قربان تو باد
عید قربان آمد ای جانم به قربان تو باد
جان من ای همدم من برخی جان تو باد
عید قربان است و بهتر نیست زین عیدی مرا
در چنین عیدی دل و جانم به قربان تو باد
سر چه باشد تا نثار مقدم جانان کنم
جان ناچیزم چو اسماعیل ارزان تو باد
ننگم آید در برت حرفی زما و من زنم
هرچه ما راهست یا رب جمله از آن تو باد
گر مرا شمس و قمر روزی تباریکی کشد
پایدار از بهر من نور درخشان تو باد
من بسی در حیرتم زان حسن و خوبی و کمال
تا ابد ای کاش جان مبهوت و حیران تو باد
تو گل من هستی و پائیز در راه تو نیست
طایر جان و دل من مرغ خوشخوان تو باد
ای خدا در عید قربان این بهین روز عزیز
جان «مردوخ» گر پذیری خود به قربان تو باد
کعبه دل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می گفت با خود کعبه، زین سان
که من، مرآت نور ذوالجلالم
عروس پرده بزم وصالم
مرا دست خلیل اللَّه برافراشت
خداوندم عزیز و نام ور داشت
نباشد هیچ اندر خطه خاک
مکانی همچو من، فرخنده و پاک
چو بزم من، بساط روشنی نیست
چو ملک من، سرای ایمنی نیست
مقدس همتی، کاین بارگه ساخت
مبارک نیَّتی، کاین کار پرداخت
در این درگاه، هر سنگ و گل و کاه
خدا را سجده آرد، گاه و بی گاه
«أنا الحق» می زنند این جا در و بام
ستایش می کنند اجسام و اَجْرام
در اینجا عرشیان تسبیح خوان اند
سخن گویان معنی، بی زبان اند
در این جا رخصت تیغ آختن نیست
کسی را دست بر کس تاختن نیست
نه دام است اندر این جانب نه صیاد
شکار آسوده است و طائر آزاد
خوش آن استاد کاین آب و گل آمیخت
خوش آن معمار کاین طرح نکو ریخت
مرا زین حال بس نام آوری هاست
به گردون بلندم برتری هاست
بدو خندید «دل» آهسته، کای دوست
ز نیکان، خود پسندیدن نه نیکوست
چنان رانی سخن، زین توده گِل
که گویی فارغی از کعبه دل
تو را چیزی برون از آب و گل نیست
مبارک کعبه ای مانند دل نیست
تو را گر ساخت ابراهیم آذر
مرا بفراشت دست حیِّ داور
تو را گر آب و رنگ از خال و سنگ است
مرا از پرتو جان، آب و رنگ است
تو را گر گوهر و گنجینه دادند
مرا آرامگاه از سینه دادند
تو را در عیدها بوسند درگاه
مرا باز است در، هرگاه و بی گاه
تو را گر بنده ای بنهاد بنیاد
مرا معمار هستی، کرد آباد
تو جسم تیره ای، ما تاب ناکیم
تو از خاکی و ما از جان پاکیم
تو را گر مروه ای هست و صفایی
مرا هم هست تدبیری و رایی
در این جا نیست شمعی جز رخ دوست
وگر هست، انعکاس چهره اوست
تو را گر دوست دارند اختر و ماه
مرا یارند عشق و حسرت و آه
تو را گر غرق در پیرایه کردند
مرا با عقل و جان، همسایه کردند
در این عزلت گه شوق، آشناهاست
در این گم گشته کشتی، ناخداهاست
کسی کاو کعبه دل پاک دارد
کجا زآلودگی ها باک دارد؟
چه محرابی ست از دل با صفاتر
چه قندیلی ست از جان روشناتر
خوش آن کس، کز سر صدق و نیازی
کند در سجدگاه دل، نمازی
پروین اعتصامی
قربانی قربانت
عید قربان آمد و باز آ که قربانت شوم
همچو اسماعیل به فرمان خدا رامت شوم
حاجیان اندر دیار کعبه گشتند میهمان
میزبان من بیا تا من که مهمانت شوم
عید قربان است و هرکس م یدهد قربانی اش
آرزو دارم که قربانی قربانت شوم
عید روزه رفت و عید قربان می رسد نوروز هم
روز نوروز می رسی تا سبزی خوانت شوم
باغبان از شوق گلبن میرود در خواب مست
گلشن باغم بیا تا مست مستانت شوم
دشت ها پر لاله و باغها پر سنبل شده
تا به کِی خواهی که مجنون بیابانت شوم؟
مقدم جانان
عید قربان آمد ای جانم به قربان تو باد
جان من ای همدم من برخی جان تو باد
عید قربان است و بهتر نیست زین عیدی مرا
در چنین عیدی دل و جانم به قربان تو باد
سر چه باشد تا نثار مقدم جانان کنم
جان ناچیزم چو اسماعیل ارزان تو باد
ننگم آید در برت حرفی زما و من زنم
هرچه ما راهست یا رب جمله از آن تو باد
گر مرا شمس و قمر روزی تباریکی کشد
پایدار از بهر من نور درخشان تو باد
من بسی در حیرتم زان حسن و خوبی و کمال
تا ابد ای کاش جان مبهوت و حیران تو باد
تو گل من هستی و پائیز در راه تو نیست
طایر جان و دل من مرغ خوشخوان تو باد
ای خدا در عید قربان این بهین روز عزیز
جان «مردوخ» گر پذیری خود به قربان تو باد
عید قربان آمد ای جانم به قربان تو باد
جان من ای همدم من برخی جان تو باد
عید قربان است و بهتر نیست زین عیدی مرا
در چنین عیدی دل و جانم به قربان تو باد
سر چه باشد تا نثار مقدم جانان کنم
جان ناچیزم چو اسماعیل ارزان تو باد
ننگم آید در برت حرفی زما و من زنم
هرچه ما راهست یا رب جمله از آن تو باد
گر مرا شمس و قمر روزی تباریکی کشد
پایدار از بهر من نور درخشان تو باد
من بسی در حیرتم زان حسن و خوبی و کمال
تا ابد ای کاش جان مبهوت و حیران تو باد
تو گل من هستی و پائیز در راه تو نیست
طایر جان و دل من مرغ خوشخوان تو باد
ای خدا در عید قربان این بهین روز عزیز
جان «مردوخ» گر پذیری خود به قربان تو باد
ذبح اسماعیل
عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است
ملت اسلام را امروز زیب و زیور است
حبّذا عیدی که سرخ از خون قربانی او
گونه اسلام و روی ملت پیغمبر است
حبّذا روزی که ابراهیم را در کوی دوست
ذبح اسماعیل از یک گوسفند آسانتر است
حاجیان از جان چنان بوسند آن سنگ سیاه
خانه حق را که گویی خال روی دلبر است
سالی ار یک حج بود مر حاجیان را در حجاز
در خراسان خلق را هر روزه حجّ اکبر است
خانه حق را اگر خواهی بپو راه حجاز
ور بخواهی صاحب آن خانه در این کشور است
اندرین عیدی که ملت را همه فرّ و بها
از نو آیین سنّت پاک خلیل آزر است
سعی تو مشکور باد و حجّ تو مبرور باد
در حریمی کز شرافت کعبه را تاج سر است
