کزازی: تنها فردوسی توانسته به زبان راستین پارسی راه ببرد

میرجلال‌الدین کزازی معتقد است: فردوسی تنها سخنوری است که توانسته به زبان راستین پارسی بدان‌سان که می‌سزد و می‌برازد، راه ببرد و این زبان را به شایستگی به کار بگیرد.

این شاهنامه‌پژوه به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی (25 اردیبهشت‌ماه) در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در کرمانشاه، در خصوص ویژگی‌های نظم این شاعر گفت: سخن فردوسی سخنی است بی‌پیرایه، ساده، روشن، رسا و روان، به روشنی روز و روانی رود.

او ادامه داد: بسیاری از بیت‌های شاهنامه به گونه‌ای است که یک پژوهنده، سخن‌دان و زیباشناس، در آن هیچ آرایه، ترفند، شگرد، کاربرد هنری و زیباشناخی را نمی‌تواند یافت.

کزازی یادآوری کرد: این بیت‌های در درون بی‌پیرایه، در شمار هنری‌ترین و زیباترین سروده‌های پارسی‌اند.

به گفته او، شعر فردوسی آکنده از شور و شرر، تاب و تب و جان و جنب است و سرشار از کارمایه‌های عاطفی و روانی.

او معتقد است: ناب‌ترین و نغزترین زیبایی برآمده هنری آن زیبایی است که دریافتنی است، اما بازگفتنی نیست، آزمودنی است، اما بازنمودنی نیست.

این استاد زبان و ادبیات فارسی تأکید کرد: زیبایی ناشناخته رازآلود شعر فردوسی به گونه‌ای است که می‌دانیم زیباست و با همه توانش نهادین و درونی خود آن را می‌یابیم و می‌آزماییم، اما نمی‌دانیم چرا زیباست، تنها به چگونگی آن راه می‌بریم و نه به چرایی آن.

کزازی راز این‌گونه زیبایی را که باعث جای دادن سروده‌های فردوسی بر ستیغ سخن پارسی شده است، این دانست که استاد توانسته است به زبان راستین پارسی راه ببرد و دست بیابد.

او با اشاره به این‌که زبان شعر فردوسی از زیبایی گوهرین (ذاتی) برخوردار است، افزود: شعر فردوسی به زیبارویی می‌ماند هوش‌ربای و جان‌افسای (افسون‌کننده جان) که بی هیچ زیور و آرایش از بینندگان دل می‌ستاند و هوش می‌رباید.

این پژوهشگر در ادامه گفت: فردوسی تنها سخن‌ورزی است که توانسته این زیباروی را تنگ دربر بگیرد و از او کام بستاند.
http://isna.ir/fa/news