نسیم عرب‌امیری از طنازان جوان امروز کشور است که به جرات می‌توان او را در زمره شاعران و نویسندگانی یاد کرد که چه در کشف سوژه و چه ارتباط با مخاطب و چه پرداخت داستانی با اقبال قابل توجهی از سوی مخاطبان ادبیات طنز همراه بوده
یکی از رویش‌های تازه ادبیات و شعر ایران در سال‌های اخیر، توجه چشمگیر نسل جوان به طنازی و ادبیات استعاری طنز برای واکاوی بسیاری از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. طنز و طنازی با این همه در دو مسئله همواره محل تامل و توجه بوده است؛ نخست انتخاب سوژه و پرداختن به آن و دوم زبان و شیوه روایت و ارائه یک مفهوم اجتماعی.
طنزپردازان بسیاری در طی سال‌های اخیر با توجه به این دو مسئله سعی در پرورش استعداد و خلق اثر داشته‌اند و البته در میزان تاثیرگذاری و پذیرش عمومی آثار آنها از سوی مخاطبان همیشه توجه و تردید‌های جدی وجود داشته است.
نسیم عرب‌امیری از طنازان جوان امروز کشور است که به جرات می‌توان او را در زمره شاعران و نویسندگانی یاد کرد که چه در کشف سوژه و چه ارتباط با مخاطب و چه پرداخت داستانی با اقبال قابل توجهی از سوی مخاطبان ادبیات طنز همراه بوده، تا جایی که ابوالفضل زرویی نصرآباد از طنزپردازان به‌نام معاصر از او به عنوان یکی از طنازان زن که تبحر قابل توجهی در روان‌گویی و قدرت شاعرانگی دارد، یاد کرده است.
مجموعه شعر طنز «کجایی که یادت بخیر» این شاعر جوان تازه‌ترین دفتر شعر طنز اوست که برگزیده‌ای از بهترین اشعار طنز وی طی سال‌های اخیر را در خود داراست. عرب‌امیری در اشعار این دفتر، موضوع نمادهای زندگی مدرن و تاثیرگذاری اجتماعی آنها را مورد توجه قرار داده است و سعی کرده از زبان روایت طنز به تأثیر و تأثر آنها در زندگی اجتماعی امروز نقدهای تند و البته طنز داشته باشد.
عرب‌امیری در شعرهای خود از سبک بیان محاوره بهره می‌برد. کلمات و افعال را می‌شکند و با مصرع‌هایی کوتاه به سبک روایت‌های داستانی کهن سعی در بیان موضوع مورد نظر خود دارد. او از این منظر مانند شاعران طناز کلاسیک ایرانی عمل می‌کند. شعر او از حیث وزن و قدرت بیان شعری بسیار قوی و روان و حتی قابل حفظ کردن است و همین موضوع است که در جذابیت اجتماعی و اقبال به آثار او نیز افزوده است.
عرب‌امیری حتی در انتخاب نام کتاب خود نیز با هوشمندی به گذشته‌ای اشاره می‌کند که برای او و مخاطب شعرش یادآور بخشی از بهترین روزها برای کشف معنای حقیقی برخی از صفات بوده و تجسم عینی آنها را به زعم وی می‌توانسته‌ایم در جامعه مشاهده کنیم.
وی همچنین در شکل بیان اشعار خود و نام‌گذاری آنها برخوردی شیرین و جذاب با شیوه بیانی کلاسیک ایرانی داشته و به سبک ادبیات قدما به نام‌گذاری و معرفی مفهومی اشعار خود پرداخته است که همین مسئله برای جلب نظر مخاطب و همراه شدن با این اشعار بسیار قابل اعتناست.
در نگاهی کلی می‌توان این دفتر شعر را بیان طنازانه و نقادانه بسیاری از رفتارهای اجتماعی امروز دانست که با زبانی کهن و البته نمکین سروده شده و همین تقابل سنت و مدرنیسم در بیان و آسیب‌شناسی است که نقطه قوت کار شاعر و جذابیت آن شده است.
