ابیات زیر از اشعار میر سید علی همدانی روی اسکناس ده سامانی  کشورتاجيكستان آمده است:

هر که ما را یاد کرد ایزد مر او را یار باد

هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد

هر که اند راه ما خاری فکند از دشمنی

هر گلی از باغ وصلش بشکفد بی خار باد

در دو عالم نیست ما را با کسی گرد و غبار

هر که ما را رنجه دارد، راحتش بسیار باد

میر سید علی همدانی شاعر ایرانی قرن هشتم و از مبلغان عمده اسلام در کشمیر هند
 بنا به برخی تحقیقات سید روح الله خمینی از نوادگان وی است.
هزاران نفر بدست وی به اسلام وارد شدند. مهاجرت او و صدها تن دیگر از دروایش ایرانی پیرو او به کشمیر موجب انتقال هنرهایی ایرانی همچون شالبافی، بافندگی، سفالگری و خوش نویسی شد.
جایگاه معنوی و اجتماعی: سیدعلی همدانی
سوگندی که به گنبد سبز محلّ عبادت وی یاد می کرده اند.
وی از عارفان نیک نهاد و دارای اعتقادی خالصانه است. علاوه بر زهد و تقوا، در علم و حکمت مقامی رفیع داشت و میان علوم ظاهری و باطنی جمع کرده و در هر قسم دارای تصنیفات، آثار و رسائل مشهوری است. سیدعلی همدانی در نظر میلیون ها مسلمان از ملیت های گوناگون چنان تقدسی به دست آورده که کمتر عارف و عالمی به چنین موقعیتی دست پیدا کرده است.
سیّدعلی همدانی در گنبد علویان، که اکنون از بناهای تاریخی همدان به شمار می رود، به عبادت و راز و نیاز با خدای خویش مشغول بوده است، و راه میان منزل او و محل عبادتش مخفی بود تا در اوقات خاصّی بدون اطّلاع کسی برای عبادت به گنبد بیاید و نشانه های این مسیر سرّی هنوز باقی است؛ آن را از بیرون بسته اند.
موفقیت های شایانی نصیب سیّدعلی همدانی گردید، استاد شهید مرتضی مطهری می نویسد: « یکی از کسانی که در کشمیر به اسلام خدمت کرده است میرسیدعلی همدانی بوده، این مرد بزرگ که از مفاخر اسلامی است هزارها شاگرد در کشمیر تربیت کرد که هر کدام برای خود استاد شدند، مقام سیدعلی همدانی هنوز در کشمیر محترم است و مردم آنجا را زیارت می کنند.

آثار سیدعلی که بیش از یکصدو ده جلد کتاب و رساله و مجموعه شعری است، به لحاظ محتوا، مضمون، سبک و انشا در خور توجّه است. این مجموعة گرانسنگ در عرصه های گوناگون تفسیری، روایی، فلسفه و حکمت، حکمت عملی و اخلاق، عرفان و ادبیات نگاشته شده و در تمام آن ها مطالب آموزنده، پرمغز و مباحث معنوی و ذوقی دیده می شود، ظرافت ها و نکته سنجی هایی که وی در پدید آوردن نظم و نثر اعمال نموده، آثارش را جالب، پرجاذبه و خواندنی کرده است.
او در شب وفات تا بامداد می گفت: یا اللهُ، یا حبیب و در حالی که کلمة مبارکه بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیم بر زبانش جاری بود، دعوت حق را لبیک گفت و محل رحلت او را در دو میلی «کونار» در مرز امروز نوشته اند.

درتاجیکستان نیز خصوصاً پس از فروپاشی شوروی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. تصویر و شعری از وی بر روی اسکناس‌های ۱۰ سامانی در این کشور آمده‌است.