گونه شناسی شعر عامیانه فارسی

استاد راهنما: علیرضا فولادی

نگارش: زهره یاوری؛ دانشگاه کاشان.- 1394

چکیده

اشعار عامیانه نوعی ادبیات منظوم شفاهی برگرفته از فرهنگ عامیانه و احساسات و تجربیات و اصول اخلاقی مردم و حاصل میراث کهنی است که در طول قرنها از گذشتگان به آیندگان و از نسلی به نسل دیگر رسیده و توسعه و تحول یافته است. ارزش و اهمیت اشعار آیندگان و از نسلی به نسل دیگر رسیده و توسعه و تحول یافته است. ارزش و اهمیت اشعار فولکلوریک بدان سبب است که نشان دهنده ذوق و هنر آن ملت می باشد.

پایان نامه حاضر ، گونه شناسی شعر عامیانه فارسی را بررسی می کند. این پایان نامه طی یک مقدمه و دو فصل اصلی، شامل « کلیاتی درباره ادبیات عامیانه» و « گونه های شعر عامیانه فارسی» و یک نتیجه گیری به انجام می رسد. در فصل اول ابتدا به تعریف فرهنگ عامه، سپس به اهمیت و ارزش فرهنگ عامه و انواع ادبیات عامه پرداخته ایم. در فصل دوم نیز ضمن تعاریف مختلف در مورد شعر عامیانه، درباره منشاء شعر عامیانه و وزن و قافیه آن توضیحاتی مبسوط به دست داده ایم . هرچند درباره ادبیات عامیانه پژوهش هایی انجام شده، هنوز در مورد گونه شناسی شعر عامیانه فارسی تحقیق مستقلی صورت نگرفته است. در تحقیق حاضر شعر عامیانه فارسی از نظر گونه های ساختاری و کارکردی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس دستاوردهای این تحقیق در شعر عامیانه فارسی گونه های ساختاری دو بیتی، رباعی، غزل، مسمط، مثنوی، قصیده، مستزاد، تک بیت، ترجیع بند و ترکیب بند و گونه های کارکردی ترانه های بازی و سرگرمی، لالایی ها، چیستان ها و معماها، اشعار عاشقانه و متل ها یافت می شود و این تنوع گونه ها به شعر عامیانه فارسی در میان شعر عامیانه ملت ها برجستگی خاصی بخشیده است.

کلمات کلیدی: فرهنگ عام، ادبیات عامیانه، گونه شناسی شعر عامیانه